United States or British Indian Ocean Territory ? Vote for the TOP Country of the Week !
"En gij, vreiwe, stemt-e gij euk toe?" vroeg meneer Waelckens aan Rozeke's moeder, zonder op vaders grappigen toon in te gaan. "Ha, 'k zal wel moeten, e-woar; maar 't es spijtig da ze nog zeu jonk es." "Joa moar, stemt-e toe of stemt-e niet toe?" vroeg meneer Waelckens met een begin van ongeduld. "O joa joa ik, joa joa ik, menier Woalkes. Z'n moên ulder moar weiren, e-woar?
De meenigte van Negers gaf, op deeze plechtige verwensching,ten antwoord da so; het welk in hunne taal beteekend amen.
'k weet het wel; maer 't zal nie waer zijn; ge kent me nog nie, manneke'! De geest stak zijne' vinger uit en raekte-n-er mê aen Jan zijn hand; maer op d'hand van Jan was 'en heel blijn gebrand. Wel Nondekeu! riep Jan, wilde gij zoo kennis mé mij make'? Het schijnt da ge warm handen hebt, gebuer? Maer zoo zijn we niet getrouwd, 'k Zal ouw dâ wel afleeren. Arrê! dat is het eerste koofke!
Eindelijk merkte hij hoe allen, nu meneer François zoo verstompt zat, op een bemoedigend woord van hem wachtten, en dat gaf hem ook plotseling moed: hij streek de hand over zijn voorhoofd, keek hen in 't ronde aan en uitte, in langzame woorden, met een zucht als van bedwelming: 't Es hier toch oprecht te woarm in 't kastiel, mee da schoon zomersch weere. Groot was de teleurstelling. Verdeeke!
"Kijk kijk, 't es tòch woar! wie mag da gedoan hên?" En onder algemeen schatergelach haalde hij, kalm glimlachend in zijn gelen baard, een vieze prop half versmeuld papier uit den bak. Bij dit zicht werd Irma groen en ijlings keerde zij zich om. Haar schouders hikten even krampachtig op en neer, en plotseling zakte zij klagend ineen met het hoofd tegen een bundel vlas.
"Ne kier dat hij de goejen trampel hèt, 'n roaken de peunten hem nie meer oan." Moar woarom es da neudig?" vroeg Leontientje. Wel, omdat hij anders nie veurt 'n zoe wirken. Hij zoe van langs om troager leupen en de kirn zou eindelijk blijve stillestoan." Och, en hoe lank moet hij azeu trampelen?" vroeg Leontientje, nog steeds meelijdend.
Ik was zoo dra niet t'huis gekomen, of ik verhaalde JOANNA, het geen 'er was voorgevallen. Zy smolt dadelyk in traanen weg, en riep uit: "Gado sa bresse da woma! God zegene deeze vrouw." Zy hield aan, dat ik haar aan Mevrouw GODEFROY verpanden zoude, tot dat de geheele somme aan dezelve zoude zyn te rug gegeven.
"Als het werkelijk doorgáát " zei hij, naar het plafond da
Moar Kerdúle gebruikt heur verstand, zeg ik ulder. Ze zal zelve wel inzien dat da niet meugelijk 'n es." Joa joa joa moar... wa... wa zillen Bruuntsjen en Leenie doarvan zeggen?" stotterde Coben, die aan de oude gebruiken hechtte en bang was den knecht en de meid te beleedigen. Wel, loat ze zeggen wat dat ze willen; we zijn toch zeker wel miester op ons eigen hof!" riep Standje vrijpostig.
Gelukkig hét de conducteur ze gevonden en, omdat hij ou kent, hè z' hij weere noar Meulegem meegebrocht. Ze stoan in de stoassie. Fonske liet vallen wat viel en holde wanhopig naar huis toe. Juist kwam zijn moeder hem gansch ontsteld te gemoet, met een blauw papiertje in de hand. Och Hiere, Fons, 'n dépêche! Wa mag da zijn! 't Was van Sylvain.
Woord Van De Dag