Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Achter haar, ademde 't open mondje van Saartje. Hij wou 'r wat warms te drinken geven, om uit te zweeten. Zij rustig knikkend, zei dat 't niks was, dat-ie alleen de lamp wat most afdraaien. In 't duister bukkend gaf-ie 'r 'n zoen, duwde de deken om 'r schouders, aarzelde het hok uit. En de lamp dempend in schemer, stapte-ie zachtjes de trap op. "Eli!" riep een stem.
Wat doe je toch?", praatte de blinde, bezig met 't kind: "Je bin nou niemeer in Ammerika, Eli.... Wìj hebbe geen lif"..., lachte ze. "Waar slaap ù?" vroeg hij, nog 'n lucifer afstrijkend. "Bij de kindere in de bedstee.... Wad-zou 't anders?" "En Dovid?" "Op de grond"....
"Zijne juillie hier?.... Waar is Eli?" "Hier", zei hij, hoest-schrapend. "Gooi jij de emmer is uit, Dovid", sprak tante Reggie: "de wagen is d'r nog niet".... "Staat-ie 'r nog?.... Is me a
Want de schuld Die mij vervult, Wilt Gij in de reine plasschen Van Uw zoenbloed wasschen! 'k Zal het nooit doorgronden, Hoe Gij, zonder zonden, "Eli, Eli!" zucht. 'k Zie den hemel tanen In een floers van tranen, En de zonne vlucht! 'k Zie de doôn Hun graf ontvloôn; Van de ellend, die U weêrvaarde, Brak het hart der aarde! Sterke Boeienslaker! Trouwe Zaligmaker! Groote Immanuël!
Achter de tree van de koets liepen zij aan, de vader, de dragers en Eli de dragers geschut onder druipende schermen, de andren stroef in den regen. Zwak was het menschen-beweeg. Er haastigde een harige hond met vacht diep van water doordonsd en een agent geschurkt in z'n jas stond op den hoek van de gracht. In de Brééstraat was meerder geloop.
"Dat hebbe ze 'm ook wille doen", zei Eleazar. "Spiè-nooze... Spiè-nooze", zat ze te zinnen, met kleine kriebeltrekjes om 'r mond alsof ze 'r herinneringen afzocht: "ik kèn toch 'n Spien-ooze d'r zijne d'r meer van die naam". Weer schoot-ie in den lach. De azijnflesch stiet tegen de peer. "Breek daar wat?" , vroeg ze. "Nee", zei hij "'k heb tegen de peer gestooten". "Is 'r geen barscht in, Eli?"
"Eli doet uwe dat nie as-die ineens loope gaat, schp
"Hebbe we dan komme genog?" , vroeg Suikerpeer. "Scharrele we wel", zei Essie: "as Eli van benejen wat haalt"... Met Mijntje samen, liep-ie omlaag, klappertandend van de kou in de gang, na 't eten. En weer op den tast, nam-ie de kommen, haastte terug naar de warme kamer boven. Op 't portaal, in 't donker, botste-die tegen Rebecca, die bij Poddy geweest was. "Bin jij 't Mijntje?" , vroeg ze.
"Doe me 't plezier, Eli", zei ze: "jij lees beter as vader". "Je hoofd staat 'r nie na". "Doe me 't plezier", zei ze, mat. En in de wachting op Juda, vervolgde-die van Gisela, 't zonlicht op 't boek, de woorden in dwaze verte gesproken.
"En weèr niet slape? Jullie kruipen boven ik benejen. As je lastig wor, Poddy, laat 'k je smoeze. Want morgen ben je 'n koning." "Nee, Eli," begon zij weer. Maar hij hield vol. As-ie niet zoo'n egoïst was geweest, had-ie 'r eerder an gedacht. Weèr de kinderen wakker weer zij in de kou opblijven? Nee, 'r gebeurde niks van.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek