Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Doch een eind verder keerde één van de drie zich nog eens om en zeide langzaam, terwijl hij zijn oogen richtte op het huisje, dat geheel door de zon beschenen werd: "Dat was een echt gelukkig gezicht" En hij kon zijn blikken niet van de drie gestalten daar bij de deur afwenden. "Ja, die man heeft waarachtig wel reden om gelukkig te zijn," zeide een ander knikkend.
Tamalone, hij was toen omtrent dertig jaren, een luimig man bij feesten en volle kannen , de monnik, die de eerste vroolijkheid had doen opgaan, liep lachend en knikkend door de drukte, er werd gejuicht waar hij ging, en bekers werden geheven. En dien ganschen dag was de klare zomerlucht van zangerige stemmen vervuld.
André vloekte stil voor zich heen, met nijdige gebaren, en Bernard voelde een chagrijnig sarcasme in zich oprimpelen. Driftig-hard tikte André met de knokkels van zijn hand op de tafel. Anna keek om en glimlachte flauw, zoetjes-langzaam knikkend, maar ze wendde zich dadelijk weer naar den man met den natten snor, die ook even, met een schuw-wantrouwigen blik de twee jongemannen opgenomen had.
En een goedig student ging met de muts zijn kameraden rond, die er allen een kleine munt in wierpen. Tamalone bedankte, stak de duiten weg en deed onder gedurig giegelen zijn verhaal. Aan het eind klonk er onbedaarlijk schateren, dat in het groepje ruimte deed ontstaan, waar de monnik gebruik van maakte om, lachend en knikkend, schielijk heen te gaan in het felle licht buiten de galerij.
Op zij uit, zoekend den ander, murmelde hij langzaam met het hoofd knikkend: "Ach, das Leben ist dumm, vous savez." Toen om te ontkomen aan de pijniging der ziel, smartte de lang ingehouden en worstelende opwinding zich vrij door den mond.
"Dáár!" antwoordde Hercules, terwijl hij een bijna onmerkbaar punt aan den horizont in het noord-oosten aanwees. Men kon elkander te midden van het geloei van den storm slechts moeielijk verstaan. "Heb je werkelijk land gezien?...." vroeg de leerling. "Ja," antwoordde Hercules, met het hoofd knikkend. En wederom wees hij met de hand aan bakboord vooruit. De leerling keek, maar zag niets.
"O, het is niets, doet u maar net of u het niet hoort," zei May, goedig haar hand op die van Hedwig leggend. "Dat zijn kunsten van Boy." "Ja, echte kunsten," zei Nesta, met haar hoofd knikkend tot de blonde haarlokken ervan schudden. "Hij kent er een heeleboel en dit is een nieuwe oorlogskreet."
"'t Is niet om mij," verdedigde hij zich, "geloof me, Gootje. Mij zou zoo iets geen kwaad doen; maar ze zouên kletsen over jou, en dat 's niet noodig." "En is dat nu dat hoogstaande corps?" "Och, ze hangen wat erg aan traditie.... Je stuurt me weg; toch niet boos, hè? Eet emser-pastilles vanavond." Hij groette met z'n rijzweep, keek knikkend nog 's lachende om.
Maar nou, nou de boel open lee, nou zag-ie daar en daar lichte raampies en as 't donker was, zag-ie sterre"... "Dat zal vrèemd zijn geweest", zei hij, knikkend. "O zoo vreemd. Je wist nie wad-je zag. Je zag de groote beer ken je die? dat zijne d'r zeven bij mekander as briljante vier zóo enne vier zóo. De lamp hebbe we wel is uitgelate om te kijke."
"Er komt onweer," zei Juda, omziend naar den hemel die strak was met jagende, indigo-blauwe koppen. "Onzin," zei Moppes. De arbeid ging met minder gepraat. Hes, de brillandeerder, bracht een vierkaraats-steen bij Juda, den baas, die 'm hield bij den kolet en in keuring bedraaide. "Gááf goed," zei hij knikkend. Eleazar keek toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek