Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
"Moet-e gulder gien ploatse moaken?" schertste hij tot de vrouwen. Zij moesten even schateren. "Hoe zoên we da moeten doen, boer! We'n droage wulder gien broek!" lachte de mooie bazin Kneuvels. "Zeu!" riep Dons verwonderd. "'K miende dat da tegenwoordig mode was!" Zij gingen daar even op door en dadelijk werden de toespelingen zeer gewaagd.
Eline ging en kwam en tusschenbeide hielp zij nog even Marianne, om een grooten strik in haar ceintuur te maken. Maar Tina werd ongeduldig, en riep jaloersch: Eline, hè Eline! Ja, ja, dadelijk! antwoordde Eline en zij vloog naar Tina en kapte haar even uit gekheid met een hoog kapsel, dat iedereen schateren deed, hoewel Tina het beeldig vond.
Je wilt van me hebben ...." En toen nu Hans heel onschuldig nog eens 't zelfde gezegd had, begon Pietersen zoo te schateren van 't lachen, dat Nero weer opvloog en blafte, om er doof van te worden.
Dominee schoof onder Jochems lofzang het raam dicht, 't geen echter niet verhinderde dat een paar voorbijgangers met verbazing naar de studeerkamer der pastorie opzagen, en de kalkoenen als bezetenen aan 't schateren gingen. "Nou, hêhêhê wat he'k domenei gezeid....?" grinnikt Jochem nu hij gedaan heeft en met de oogen dominee's pantoffels weer opzoekt.
Zij nam 't in haar armen en overlaadde 't met liefkoozingen. Maar 't aapje scheen er niets op gesteld te zijn; 't liet een nijdig gebrom hooren, dat Bibi echter deed schateren van het lachen. Alles vond ze even komiek van 't diertje; ze zou 't hebben kunnen opeten, van louter opgetogenheid. Maar ondertusschen waren de verdwaalde kinderen toch nog geen stapje dichter bij huis gekomen.
Niemand zal toch wel van oordeel zijn, dat het buiten het gebied der Zotheid ligt door lachwekkende gezegden de menschen te doen schateren en dat nog wel volgens de regelen der kunst. Tot deze klasse behooren ook zij, die door het uitgeven van boeken jacht maken op onsterfelijken roem.
Zij hadden 't tegelijkertijd over de mooie kleeren, over de twee leelijke, magere Engelsche, over die schoone, lieve jonkvrouw Anna en over den milden heer dien zij nog nooit te voren gezien hadden. "Doar zilt-e van heuren! da es mejonkvreiw Anna's lief!" riep opgewonden Irma Pese. "Ge zoe't gij meschien zijn lief wille zijn!" gekte Vaprijsken. Luid moesten zij allen giegelen en schateren.
Terentius heeft nooit zo zoet geboert Menander heeft nooit op ’t Tooneel gevoerd Een stuk, dat zo de harten heeft geroert Om luit te schateren: Noch Plautus heeft met Warnaar met den Pot, Al lachchende de feilen zo bespot Als hy: geen Spel had zulk een heerlyk lot Noch deed zo klaateren.
"Nietwaar seigneur!" riep hij eensklaps, terwijl hij, na zijn liedje te hebben opgedreund, achter op het paard van een ruiter sprong, die zijn schimmel nu eens moest doen stilstaan en dan weder slechts langzaam deed stappen, om geen ongelukken te midden der dringende massa's te veroorzaken: "Nietwaar seigneur?" riep de hansworst nogmaals, terwijl hij door zijn zotte grimassen achter den ruiter, de omstanders deed schateren van lachen.
Eigenlijk is het om bij te lachen, te schateren van 't lachen, als je ze ziet de hyacinthen, bleek en rood, paars en wulpsch op den wagen, voortgeduwd door 't rimplige joodje, eigenlijk is het om te schudden, te kraken van 't lachen, als ze je zoo voor wat centen dat purperen bloed, het sneeuwige wit, het domlende blauw in huis dragen. Wat doen ze in de stad? Wat doen ze in de nauwe straten?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek