Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
H. M. huldigde den heer den Hertog voor de toonzetting en uitvoering van »Ons Prinsesje.« De Koningin sprak van de bekoring, die de tekst van dit liedje op Haar had uitgeoefend; en ook verblijdde H. M. zich, dat Prinses Juliana zich tijdens de uitvoering zoo goed had gehouden.
Kleine Tim had een fijn stemmetje en zong zijn liedje heel goed. In dit alles was niets fijns of elegants.
Om te zien, of het mogelijk zou zijn hem ook iets te leeren zingen, koos men aanvankelijk woorden uit, die hij reeds vroeger had leeren zeggen, zooals b.v. het volgende: "Is het mooie Pappie daar? is het brave Pappie daar? is het lieve Pappie daar? is het Pappie daar? Ja, ja!" Later leerde hij het liedje zingen: "O Pitzigi, o Pitzigi, blas anstatt meiner Fagott!"
De een hief een liedje aan, en daar begonnen ze te dansen, blauw en rose geteekend tegen den grijzen hemel vóór dien blauwgroenen horizon, één en al frischheid in den koelen morgen. Na vijf minuten werkens, gingen de kleinen om mij heen staan, en ik legde in de roode kinderhandjes de verwachte geldstukken.
Men had de hoogte bereikt, en klom weêr in het rijtuig: de Morder met het vaste voornemen, om, al moesten zij nu den Mont blanc overrijden, niet weêr uit te klimmen; de anderen moede en warm, maar toch opgeruimder. Men passeerde weldra Mingolsheim, en Holstaff raakte in verrukking, toen hij het lieve kerkhof aldaar ontdekte. Hij vroeg aan het boertje, of hij daarop geen toepasselijk liedje kende.
Alle lusten hebben hun lasten, en alle lasten hun lusten, want God is rechtvaardig, al schijnt het zoo niet. Het liedje zegt: "Rijken altijd volle maag. Armen steeds in 't eten graag. Honger maakt blauwboonen zoet. Vet de maag bederven doet." Ik zeg ja, wij zijn sterk, ja wel, maar als de ziektens komen, dan maaien ze toch altijd 't meest in onze buurten.
Er bestaat nog steeds een vroolijk liedje, dat vertelt van de "Drie oude vrijsters van Lynn": "toen zij kenden wilden zij niet en toen zij wilden konden zij niet."
Dat iets bijzonders zijn aandacht trekt, geeft hij door schielijk opeenvolgende buigingen te kennen; de staart wordt dan nog verder opgewipt dan gewoonlijk. Als hij zich veilig acht, gebruikt hij ieder vrij oogenblik om te zingen of althans om zijn loktoon te laten hooren; alleen in den ruitijd is hij betrekkelijk stil. Zoodra echter zijn liedje uit is, begint het sluipen en kruipen opnieuw.
Ongetwijfeld het eeuwige liedje: dat hij Hulda steeds liefhad, zooals Hulda hem steeds zou liefhebben, dat hunne gedachten in weerwil der afwezigheid, in weerwil van den afstand, die hen scheidde, in elkander smolten en dat hij naar den dag smachtte, die zijne aankomst te Dal zou verlichten! De brieven van geliefden zijn toch veelal uiterst eentonig.
Een jongen liep met Jo's kousen, en een ander met z'n hemd, en nog een ander met z'n jas.... 't Was een prachtige optocht, waarbij vroolijk gezongen werd. En weet je wat ze zongen? Een liedje, dat ze zelf gemaakt hadden. »Niet in z'n bloote velletje, Maar in de schort van Nelletje, Ha hi, ha ha, ha hi, ha ha, Ha hi, ha ha!« Op den dijk langs den IJsel lag spoedig alles uitgespreid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek