United States or Greece ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij hadden 't tegelijkertijd over de mooie kleeren, over de twee leelijke, magere Engelsche, over die schoone, lieve jonkvrouw Anna en over den milden heer dien zij nog nooit te voren gezien hadden. "Doar zilt-e van heuren! da es mejonkvreiw Anna's lief!" riep opgewonden Irma Pese. "Ge zoe't gij meschien zijn lief wille zijn!" gekte Vaprijsken. Luid moesten zij allen giegelen en schateren.
"As je je knieë wou buige, liep je in 't zwarte lake ... Maar dat vervloek ik ... Was 'k 'n hond ja dan, dan vrat ik meschien op wat 'k al an atheïsme uit heb gespoge. Nou blijf 'k zoo, to'k kapot ga: de natuur in; niks as natuur. As je mijn maar begrijpt ... "Dáár krijg je me misdaad, me eerste slag ... al ben 'k ook zoo slecht niet ..." Toen zweeg hij even.
"Dat lieg je, want ik pruim of rook nooit" was 't bescheid. "Dan meschien van de domenees of de pastoor, of van die andere heere voor onze Zedelijke Verbetering, die d'r gevange medemensch nog 's 'n rookgeurtje wouwe gunne...." Maar omdat hij de waarheid niet had willen zeggen, moest ie toen in de strafcel, daar in den kelder; naar de bajen, zoo gezeid.
Zij sloeg even haar fletsen blik op naar Alfons, die haar schuchter en eerbiedig groetend te gemoet kwam, maar dadelijk gingen haar oogen zich vestigen op Rozeke, en zij vroeg, hortend en hijgend, alsof zij zich het meisje en de reden van hun bezoek niet goed meer herinnerde: "Zij-je van doage... meschien getreiwd... en es dat de vreiwe?"
Hij schudde zijn hoofd en weer staarde zijn blik, als schrik-verwilderd, vóór zich uit. "'K 'n kòst het ginter nie mier uithouen; 'k 'n kòst nie mier, 'k zoe d'r van verdriet gestorve zijn," hijgde hij. "Woarom?... was 't nie goe mier van 't eten meschien?... of kost ge tegen de lucht nie mier?" vroeg ze bedeesd. "Wilt-e nou al gauw iets eten?" riep ze eensklaps levendig.
Van keulzoadblommen!" riep Standje verbaasd. "Moar ze zillen seffens verslokkerd zijn!... en euk... den boer 'n zoe 't meschien nie geirn hen, as 't hij moest zien..." Och nonkel, as 't ou b'lieft, as 't ou b'lieft," smeekte zij. 't Was onweerstaanbaar!
"Ik geleuve dat de mirrie t'oud es om nog veulen te krijgen," meende Miel van Dalen. Boer Dons maakte zich kwaad: "Watte! t' oud! Negen joar! Zij-je nie wijs dan, jongen?" "Ge zeg gij wel negen joar, moar ge'n weet gij da meschien zelf op 'n joar of twieë noar niet," glimlachte Miel.
Dat was 't fijnste ... fijner nog dan habana ... da' was, za'k sterve op slag, je puur-zuiverste varinas, van ... ja, de Natuur weet ... meschien wel 'n riksdaalder 't pond, man. Nou mot je wete, dat er één ding op de wereld is, waar de ondergeteekende wel 'n moord voor kan doen, en da's juist branderige varinas, want as je die rookt, gaan je immédiatement fanteseere.
Joa 't zille!" zei Leontientje, op stillen toon. Zoe... zoe... zoe-je peizen da... da... ge 't hier zoedt geweune worden?" stotterde Coben. Die stottervraag van Coben was als een ontnuchterende wanklank in de zachte harmonie der geheele poëtische stemming, en Leontientje, tot de werkelijkheid teruggeroepen, antwoordde: Meschien wie weet, 't es toch zeu heul anders ne-woar?"
Dat hij arm was, dat hij laag werk moest verrichten om aan zijn brood te komen, dat hij met zijn moeder in een hutje woonde, dat alles leek hem niets, vergeleken bij het groote euvel, dat hij geen enkel woord Fransch kon spreken. En eens, in den nood van zijn ontreddering, bekende hij 't aan Florimond en aan Sylvain: 't Zoe meschien meugelijk zijn, da 'k moar 'n beetse Fransch kon.