United States or Nicaragua ? Vote for the TOP Country of the Week !
De stervende sprak eenige afgebroken woorden uit; de doctor naderde, de ademhaling van den zieke werd belemmerd, hij hijgde naar lucht. De gordijnen werden geheel geopend en hij ademde met wellust de koeltjes van den helderen nacht in; de sterren wierpen haar flikkerend licht op hem, en de maan omgaf hem met hare blanke stralen. "Mijne vrienden," zeide hij met zwakke stem, "ik sterf!
"Vreeselijke jongen!" riep Elsje hem na, terwijl zij het ook op een loopen zette, zonder echter den jeugdigen boosdoener te kunnen inhalen. Eindelijk verdween hij langs een smal zijpaadje, dat naar de kleine boerderij voerde, waar hij thuis hoorde. "Och hemel, nu neemt hij mijn mand zeker mee naar binnen!" hijgde Elsje, op het zijpad toesnellend.
"Eerst moet ik u iets zeggen, donna Elisa." 't Spreken viel hem moeielijk, tusschen ieder woord haalde hij zwaar adem. Donna Elisa ging naast hem zitten om te wachten. Een tijd lang hijgde hij naar adem, toen steeg een vlammend rood op in zijn gelaat, zijn oogen begonnen te glinsteren, en hij sprak vol vuur en zonder eenige moeite.
En zeer terecht groeiden er aesthetische bezwaren tegen een slagveld, dat met z'n staande kanonnen in dubbelen zin op een kerkhof met buitenissige zerken geleek. De Generale staf hijgde voor een berg hindernissen en gevaren.
Ze duwde hare vuisten in haar hoofdkussen en hare nagels krabden hoorbaar over het gespannen laken. Ze vroeg op een nieuw, binstdat ze hare lippen, in vreeselijke gramschap, uitlengde naar Goedele: Zal hij trouwen? Ja, moeder. Hein? Ze hijgde en een reuteling rochelde nattig in haar keel. Ze wachtte naar 't herhaalde antwoord en 't was alsof ze tóch hoopte dat het niet zou herhaald worden. Ja....
En zij zoende zijn gezicht wit en hijgde heet over zijn wangen. En zij streelde alles aan hem, zijn hoofd, zijn gezicht, zijn schouders, zijn hals, zijn borst. Zij zoende zijn wenkbrauwen, zijn oogen, zijn lippen, zijn voorhoofd, zijn das, alles wat van hém was. Jozef andwoordde zonder te spreken, met te-rug te zoenen.
Toen de vlam erop, en heel zachtjes begonnen de kruiden te smeulen. Welk een stank, welk een stank! De man en zijn vrouw kregen het er benauwd van, vooral, nadat de rook en smook hoe langer hoe dikker en dichter de kamer doorwolkt hadden. Brrr! En alles dicht .... Het kind kreunde, en buiten werd er aan het slot gemorreld. "Niet opendoen!" hijgde de man. "De heks."
Hij hijgde schor en kon niets anders uitbrengen, dan: "Vitellius!" "Wat? Komt Vitellius?" "Ik heb hem gezien. Vóór het derde middaguur is hij hier." Het was alsof een windvlaag door zalen en gangen toog en de voorhangsels in beweging bracht.
Alles klopte en gloeide, zijn heele lijf; 't zweet sloeg hem uit, hij hijgde.... En 't waren warmte en vermoeienis, het was physieke lamheid die hem eindelijk bedaren deed.... Hij liet zich vallen op een bank in snakken naar wat koelte en wat rust....
Zij hijgde en steunde smartelijk; haar keel was door het gesnik dicht gewrongen, maar zij durfde niet weenen, zoo bevreesd was zij, zelfs in de verte, voor vrouw Thénardier. Zij was gewoon zich te verbeelden, dat vrouw Thénardier altijd tegenwoordig was.
Woord Van De Dag