Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
"Neen, doe jij het zelf, Tom." "Ik, ik kan het niet doen, Huck." "Och, als je blieft, Tom. Daar begint het weer." "O Hemeltje, wat ben ik blij," fluisterde Tom. "Ik ken zijn stem: het is Harbisons hond." "O, dat is gelukkig! Zal ik je eens wat zeggen, Tom? ik was zoo bang, dat het een verdwaalde hond zou zijn." De hond begon weder te huilen en weer ontzonk den jongens de moed. "O wee!
Ik kon my niet orienteeren als men zegt, en had geen behulp van werktuigen. Ik verdwaalde met het oog in den hemel, die eene andere beweging had dan ik gewoon was, en alles werd verward voor mijn geest. Men begrijpt licht, dat ik nooit sterk in de oefening van de Astronomie was geweest, noch er my eigenlijk meê had opgehouden.
Zulks moet mijne lezers niet verwonderen, want de twee kinderen leefden niet in onzen tijd, maar vóór honderden en honderden, ja, schrikt niet ... vóór 2000 jaar. De hut, die zij bewoonden, stond midden in het woud en dat woud was zoo dicht en uitgestrekt, dat men er heel licht in verdwaalde. Bezit ons vaderland heden nog wouden? Voorzeker, maar ze zijn kleiner, minder talrijk, dan vroeger.
Dan gingen ze onmiddellijk eraf, doch weldra stonden ze er weer op, alsof er niets gebeurd was. Heen en weergeloop, kreten, uitroepen, schaterlachen, een verdwaalde voetzoeker, een zevenklapper hier en daar vermeerderden het gedruisch.
Het is Harbisons hond niet," fluisterde Huckleberry; "kijk nog eens Tom." Bevende van schrik bracht Tom zijn oog nogmaals voor de opening. Nauwlijks verstaanbaar fluisterde hij: "O Huck! Het is een verdwaalde hond!" "Gauw, Tom, gauw! Wien van ons bedoelt hij?" "Huck, ik denk ons allebei." "O, Tom, het is met ons gedaan. Waar ik naar toe zal gaan, is niet twijfelachtig.
De menschen van dien tijd hadden echter een goed hart: Gangusso nam de verdwaalde kinderen in zijn huis op en schonk hun spijs en ligging. De menschen van voorheen waren zeer gastvrij en die eigenschap is bij ons, hunne nakomelingen, niet verdwenen.
Ook de Tartaarsche vrouwen, kenbaar aan haar rose en blauwe kleeding, waren met veldarbeid bezig. Troepen gele schapen met lange staarten een staart, dien Soun niet zonder wangunst beschouwde! graasden hier en daar, beloerd door een zwarten arend. Ongelukkig de arme verdwaalde die van den troep afraakte!
46 Hij begon: "Welk lot of welke bestemming leidt u vóór uwen laatsten dag naar hier beneden? En wie is diegene, die u den weg wijst?" 49 "Daarboven in het lichte leven," antwoordde ik hem: "verdwaalde ik in een vallei voordat mijn leeftijd vervuld was.
Dat was een obsedante kwelling van elk oogenblik, iets waarin haar doffe geest verwarde en verdwaalde, iets dat ze zich in zijn gruwbare werkelijkheid niet kon voorstellen en dat ze daarom ook bijna niet kon gelooven.
En haar stemmetje ging wèg in het ruischen van de altijd-groene, statige boomen, en haar geur verdwaalde in den dennegeur. Ze zag op naar de plekjes licht boven haar, in de openingen van de dichtst bij staande denne-kruin, en vroeg smeekend "waarom?" En haar licht stemmetje stéég in het zwijgende licht, dat het wègdroeg ... zonder antwoord te geven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek