Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
En naar dit hemellichaam richtte zich menige blik; sommigen wierpen haar kushandjes toe, anderen gaven haar zoete woordjes, dezen beproefden op haar hun gezichtsvermogen, genen bedreigden haar met den vinger; binnen weinige uren was een instrumentenwinkel in Jone-Fall-straat ledig verkocht. De nachtvorstin werd met het gewapend oog beloerd, als ware zij een schoone dame uit den hoogen stand.
Hij had daarvan het klaar gevoel, en indien iemand Otten verraden had, dan moest men in Pezza's omgeving gaan zoeken of Pezza zelf er voor aanzien. Pastoor Pezza werd beloerd, bespied vruchteloos. Niets in zijn handel of wandel kon aanleiding geven tot het vermoeden, welk Simon Peter had opgevat en welk hij, naar hij beweerde, vooralsnog niet kon laten varen.
Ik heb al dikwijls de blosjes beloerd, die het naarstig bedrijf van uwe paarlemoeren vingeren verkonden .... Knik niet, schud niet. Ik ken u. Ge zijt zooals de gulden Lucina, die nooit meer dan eene helft van haar glanzend wezen laat zien, maar algelijk niet beletten kan dat men de andere helft gaat gissen.
Ook de Tartaarsche vrouwen, kenbaar aan haar rose en blauwe kleeding, waren met veldarbeid bezig. Troepen gele schapen met lange staarten een staart, dien Soun niet zonder wangunst beschouwde! graasden hier en daar, beloerd door een zwarten arend. Ongelukkig de arme verdwaalde die van den troep afraakte!
Nu ook besefte ik in welk eene valsche stelling ik mijzelven tegenover haar geplaatst had. Hoe kon het anders, of zij moest meenen dat ik haar gevolgd was en beloerd had na die ontmoeting op den singel? dat ook ik een dier sujetten was, die zich in hare woning waren komen nestelen om haar strikken te spannen? Ik begreep hare schuwheid, haren onwil om zich te vertoonen alles!... Wat moest ik doen?
"Goed, dat gaat zoo lang as 't voete in die aard het ... tot 'k op 'n Donderdag na de excercisie van de benting afkom, en in die rust tussche 12 en 2 me luitenant net snap, dat ie me vrouw pakt, en zij schreeuwt: "malla, lâ me met rust!"... Maar ik as de minnaar had dat beloerd ... me bloed dat kookt over 't was net weer zoo'n snikheete dag 'k val op 'm an, grijp 'm vast as 'n leeuw, en 'k heb 'm met ze harsings tege de muur angeplakt.
Van de struisvogels heb ik er geene in 't geheel gezien, ook geen geheel kleine kiekens. Het schijnt dat zy zich om te leggen en te broeden wisten af te zonderen waar ik hen nooit beloerd of betrapt heb, en van daar niet wederkeerden dan wanneer hunne jongen reeds vrij wat in grootte en krachten gewonnen hadden.
Hij had reeds den vorigen avond, terwijl hij met de voerlieden dronk, rookte en zong, den vreemdeling oplettend gadegeslagen, hem als een kat beloerd en hem als een wiskunstenaar bestudeerd. Uit eigen beweging, voor zijn pleizier en uit instinct had hij hem gadegeslagen, en hem bespied als werd hij er voor betaald. Geen gebaar, geen beweging was hem van dezen man in de bruine jas ontsnapt.
Hij voegde erbij: Het is eene vriendin van Ernest. In haar hart rees niet eens het lijdelijk beeld van Vere, en Rupert, die 't merkte, glimlachte heimelijk. Ze dacht niet aan Ernest; in de nabijheid van Rupert nam ze dezen toestand aan, die Vere zòo vernederde. Ze dacht aan Rupert en aan de vrouw, die hem beloerd had. Ze keek wel zonderling, zei ze nog. Ze spraken niet meer.
Toen Angiulieri hem zoo hoorde spreken, werd hij wanhopig en het meest, omdat hij zich beloerd zag door de lieden om hem heen, die niet schenen te gelooven, dat Fortarrigo het geld van Angiulieri had verspeeld, maar dat Angiulieri daar nog schuld aan had en hij sprak tot hem: Wat heb ik met uw wambuis te maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek