United States or Åland ? Vote for the TOP Country of the Week !


Maar ongelukkig had een van de onagga's een wond aan zijn poot bekomen, zoodat het dier eenige dagen rust moest hebben, en allen oordeelden het dus beter om den tocht nog acht dagen uit te stellen, dus tot den 20sten November.

Toen Passepartout zich eindelijk al te ongelukkig gevoelde om langer alleen te zijn, klopte hij aan de deur van Aouda, trad hare kamer binnen, ging in een hoek zitten, zonder een woord te spreken, en zag de steeds in gepeins verdiepte jonge vrouw aan. Tegen half acht des avonds, liet Fogg aan Aouda vragen of zij hem kon ontvangen en eenige oogenblikken later waren hij en Aouda alleen in de kamer.

"Ik ongelukkig?" sprak zij, terwijl zij naar hem toetrad en hem met een blik vol liefde aanzag: "Ik ben als een hongerige, dien men gespijzigd heeft; wellicht mag hij nog huiveren en zijn gewaad gescheurd zijn, maar ongelukkig is hij niet. Ongelukkig ik? Neen, het is mijn geluk ..." Hier hoorde zij plotseling de stem van haar zoontje.

Een derde verdween, wanneer de kleine jongen 't wou grijpen en verscheen zoo brutaal mogelijk weer, zoo gauw hij zijn hand had teruggetrokken. Om kort te gaan, Deugniet had van geen enkel boek meer iets willen weten, nu wilden de boeken ook niets meer van Deugniet weten. "Och, ongelukkig kind, wat heb je gedaan!" riep zijn moeder onder tranen uit. "Nu bestaan er voortaan geen boeken voor je.

Al geef je er nog niet eens om, dat je die meisjes ongelukkig maakt, door haar illusies op te dringen, die nooit verwerkelijkt worden, dan moest je tóch zoo niet doen voor jezelf. Word jij er grooter, hooger, beter, waardiger door, als je wéér een meisje verliefd op je hebt gemaakt.... Ben jij soms jaloersch, Eva? Ik heb eens een jongen gekend.... Zoo, wil je nu mij jaloersch maken?

Maar ongelukkig had hij de liefhebberij opzettelijk zoo te spreken, dat men hem niet begreep, en ik ben zeker, dat hij zelf ook niet begreep wat hij zeide. Hij gebruikte bij voorkeur de woorden »voortvloeien" en »vervolgens", en als hij zeide: »daaruit vloeit voort" of »vervolgens", dan wist ik vooruit, dat ik geen woord zou begrijpen van hetgeen er verder kwam.

Voorts zijn, naar het mij voorkomt, de vorsten, bij al hun geluk, evenwel in dit opzicht hoogst ongelukkig, dat zij niemand hebben die hun de waarheid zegt, en wel genoodzaakt zijn vleiers als hun vrienden te beschouwen.

Maar tevens was het ongelukkig, dat Tolstoi dit volstrekt niet geloofde, en dat in zijn oog menschen die wij als goed beschouwen, het goede huichelen of die eigenschap voorwenden: dat zij overtuiging veinzen in het belang van quaestiën, waarin zij betrokken zijn.

Het is ongelukkig, ging Vitalis voort, dat men juist dan van elkander scheiden moet, wanneer men zich nader tot elkander voelt aangetrokken. Maar, vroeg ik verlegen, gij zult mij in Parijs toch niet aan mijn lot overlaten? Neen, zeker niet, ik zal u niet alleen laten. Wat zoudt gij, geheel verlaten, in Parijs doen? En ik kan u ook gerust zeggen, dat ik het recht daartoe niet heb.

Soms neemt men een besluit in een roes van blijdschap, zonder er over na te denken en men wordt ongelukkig; soms neemt men een besluit, men denkt er over na, wanneer het genomen is, men komt tot andere gedachten en niemand zal zeggen, dat men door zoo te doen gelukkig kan worden. Soms durft men geen besluit te nemen....