United States or Samoa ? Vote for the TOP Country of the Week !
Des avonds kwamen Kin-Fo, Craig, Fry en Soun, die haast niet meer voort kon, in het hotel terug en den volgenden dag hadden zij Nan-King verlaten. Waarin Kin-Fo, zijne beide satellieten en zijn knecht op avontuur uitgaan. Wie is de reiziger, die de groote rij- en waterwegen van het Hemelsche Rijk met zooveel volharding aflegt?
Juist toen de draagstoel stilhield, naderde een van onderen tot boven met stof bedekt rijtuig, door twee muilezels getrokken, de deur. Daaruit stapte Kin-Fo, gevolgd door Craig-Fry en Soun!.... »Gij hier! Gij!" riep Lé-ou, die hare oogen nauwelijks dorst gelooven. »Allerliefste jongste zuster!" antwoordde Kin-Fo, »je hebt toch niet aan mijn terugkomst getwijfeld!..." Lé-ou antwoordde niet.
En wat Soun betreft, die overtrof zichzelf en was, uit vrees van achter te blijven, de anderen van tijd tot tijd zelfs voor. Nog een halve mijl moest men afleggen om in het vaarwater der jonk te komen. Daarenboven was het midden op den dag en al kreeg men de scaphanders niet in het oog, dan zouden zij met hunne stemmen de aandacht der schepelingen wel weten te trekken.
»Spreek op!" riep Kin-Fo en greep den brief dien Soun hem aanbood. »Ik ben zoo onhandig geweest te vergeten hem u ter hand te stellen vóór uw vertrek naar Canton!" »Acht dagen te laat, schurk!" »Het is mijn schuld, mijnheer!" »Kom hier!" »Ik ben gelijk aan een arme krab zonder pooten, die niet vooruit kan komen! Ai ai ya" Dat was een wanhoopskreet.
Slechts een paar maal vergat Soun de voorschriften van Fry-Craig en kreeg hij, bij het omwenden van het hoofd, eenige monden vol zout water in. Maar dat raakte hij spoedig kwijt. Hij gaf daar trouwens niet veel om, maar was nog altijd gepijnigd door den angst dat hij een collectie haaien zou tegenkomen!
Dit diner was minder vroolijk dan het ontbijt. Binnen weinige uren zou de nacht weder aanbreken. De wind wakkerde aan.... Hoe te handelen? Kin-Fo op zijn pagaai geleund, de wenkbrauwen gefronst, ontevredener nog dan wel ongerust over dien hardnekkigen tegenspoed, sprak geen woord. Soun jammerde onophoudelijk en niesde reeds als iemand die door een geduchte verkoudheid bedreigd wordt.
Nauwelijks op het dek gekomen en nadat hij het zeewater, dat hij ingezwolgen had, weder was kwijtgeraakt, naderde hem Kin-Fo en sprak op strengen toon: »Hij was dus valsch?" »Zou ik, antwoordde Soun, »die uw gewoonten kende ooit bij u in dienst gekomen zijn als dat het geval niet was geweest!" Hij zei dat op zoo koddigen toon, dat allen in lachen uitbarstten.
En dit was de gewichtige reden waarom Craig en Fry kennis met Soun trachtten aan te knoopen. Soun was er de man niet naar, om weerstand te bieden aan den verleidelijken klank van taëls of het beleefde aanbod van een paar glazen Amerikaanschen grog.
Tegen vier uur verscheen Soun op het dek, wankelend en waggelend als een dronken man, hoewel hij zijn geheele leven lang niet zoo matig geweest was als gedurende de laatste dagen. Zijn gelaat dat eerst violet, daarna indigo, toen blauw, vervolgens groen geweest was, begon nu weer geel te worden. Weder op den vasten wal gekomen, zou hij zijn gewone kleur, oranje, spoedig herkrijgen.
Hij zet er een mast en een zeil op, en als het goed waait, dan behoeft hij niet te duwen, dan wordt hij integendeel zelf voortgetrokken en somtijds sneller dan hem lief is. Het voertuig werd gekocht met al wat er bij behoorde en Kin-Fo nam er plaats in. De wind was gunstig en het zeil werd geheschen. »Komaan Soun!" riep Kin-Fo. Soun maakte zich gereed om plaats te nemen in de tweede afdeeling.
Woord Van De Dag