Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
»Ai ai ya!" antwoordde Soun. »Ik had gedacht dat mijnheer eerst de derde wake zou terugkeeren! Als het mijnheer behaagt!" Kin-Fo gooide den rotting tegen den grond en Soun, hoe geel hij ook was, verbleekte! »Als je me zonder eenige verontschuldiging je rug aanbiedt," sprak de meester, »dan heb je zeker wel wat meer verdiend! Wat is er gebeurd?" »Deze brief!..."
Hij nam daarop uit zijn borstzak een flesch en een glas, vulde dat met besten brandewijn en reikte het zijn cliënt over. Kin-Fo liet zich niet lang bidden en ledigde het glas tot den laatsten druppel. Craig-Fry volgden zijn voorbeeld en Soun werd niet vergeten. »Hoe gaat het?.." vroeg hem Craig. »Beter!" antwoordde Soun na gedronken te hebben. »Zouden wij ook niet een stukje kunnen eten?"
»Achter den wagen en duwen!" herhaalde Kin-Fo, met een veelbeteekenenden blik op het eindje staart dat den ongelukkige nog over bleef. »En pas op dat je niet struikelt, of anders..." Een gebaar met wijs- en middenvinger vulde den zin aan. Soun deed den draagband over zijne schouders en greep de berrie met beide handen.
Kin-Fo zag van zijn kant het uur waarop hij aan land zou stappen niet zonder ongeduld te gemoet en de zeezieke Soun smachtte er naar als een gevangene naar de verlossing uit zijn kerker.
Men moest de stroomen »die loopende wegen," verlaten en zichzelf voortbewegen of althans de zacht schommelende beweging van de boot verwisselen met de schokken, het gekraak en gestoot van de ellendige voertuigen, die in het Hemelsche Rijk in gebruik zijn. Ongelukkige Soun! De tijd der beslommeringen, vermoeienissen, berispingen was voor hem aangebroken!
Men bracht hem en Soun in eene groote vestibule, die het voorhof van den tempel vormde. Daar bevonden zich een twintigtal gewapende lieden, die er in hun rooverspak zeer schilderachtig uitzagen, doch wier ruwe en woeste gelaatstrekken juist niet geschikt waren om iemand recht op zijn gemak te zetten.
Daarbij kwam dat zijn meester zijne oude levenswijze hervatte en zijn onhandigen en luien knecht weder hard begon te behandelen. Arme Soun! Wat zoudt gij gezegd hebben als gij geweten hadt welk lot u boven het hoofd hing! Het eerste dat Kin-Fo deed was naar Peking, avenue de Cha-Coua te »phonografeeren" welken keer zijn lot genomen had.
Neen, Kin-Fo steeds in zijn kruiwagen en Soun er achter, trokken langs de kaden waar bergen van zoutzakken lagen; zij gingen door de voorsteden, de Engelsche en Amerikaansche nederzettingen, het renperk, de velden met sorgho, rogge, Turksch koren, met wijngaarden en groenten van allerlei aard; door de vlakten waar men talrijke hazen, patrijzen en kwartels zag, aanhoudend vervolgd door steen- en andere valken.
Kin-Fo, door Craig en Fry vergezeld en door Soun gevolgd, begaf zich nu naar een hotel, in een der slechts half bevolkte kwartieren gelegen, waaromheen zich drievierde gedeelte der oude hoofdstad als een woestijn uitstrekt.
Daarop hernamen allen, met uitzondering van Soun, die uit voorzorg horizontaal wilde blijven, hunne verticale houding. »Nog een glaasje brandewijn?" vroeg Fry. »Met genoegen," antwoordde Kin-Fo. Voor het oogenblik hadden zij niets anders noodig dan eenige droppels van deze opwekkende likeur. De honger kwelde hen nog niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek