Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
't Was onverklaarbaar, maar het was zoo; hij liep alsof geheel de politie van het Hemelsche Rijk hem op de hielen zat. Het was een dwaze vervolging. »Ik ben niet geruïneerd! Wang, Wang! Niet geruïneerd!" schreeuwde Kin-Fo. »Hij is rijk, rijk!" herhaalden Fry-Craig. Maar Wang was te ver verwijderd om de woorden te verstaan die hem tot staan zouden gebracht hebben.
Hij wilde een eind maken aan zijn ondragelijken toestand en vloog Wang achterna, op zijn beurt gevolgd door Fry-Craig, die hem niet vooruit wilden loopen,maar evenmin wilden achterblijven. Ook zij hadden den spoorloozen philosoof herkend en uit zijne verbazing afgeleid, dat hij evenmin verwachtte daar Kin-Fo te vinden als Kin-Fo dacht hem er te zien. Waarom nam Wang de vlucht?
Slechts een paar maal vergat Soun de voorschriften van Fry-Craig en kreeg hij, bij het omwenden van het hoofd, eenige monden vol zout water in. Maar dat raakte hij spoedig kwijt. Hij gaf daar trouwens niet veel om, maar was nog altijd gepijnigd door den angst dat hij een collectie haaien zou tegenkomen!
Als zij gezien werden en gevat, dan zouden zeker noch Kin-Fo, noch Fry-Craig, noch Soun genade vinden bij deze ellendelingen. De jonk kwam steeds nader. Zij was vlak bij de vluchtelingen toen, door eene gelukkige wending, de schaduw van de zeilen op hen viel. Zij doken onder.
»Ja, maar," zeide Fry-Craig, »hij heeft er belang bij de zaak spoedig tot een eind te brengen." »Waarom?...." »Wel, omdat de politie op het kapitaal, dat op uw hoofd is verzekerd, beslag kan leggen en het hem op deze wijze zou ontgaan!" Daar was niets tegen in te brengen.
Vervolgens wierp hij nog een blik op de doodsche, onbeweeglijke vlakte, waarvan de jonk het middelpunt uitmaakte, haalde de schouders op en trad zijn kajuit binnen zonder zelfs tot Fry-Craig een woord te richten. Toch waren de beide agenten daar, rustig op de banken uitgestrekt en, naar hunne gewoonte, elkander verstaande zonder te spreken.
»Naar den Taï-ping!" hadden Fry-Craig geantwoord, na elkander met een blik geraadpleegd te hebben. De aankomst van Kin-Fo, Fry-Craig en Soun, in hun zonderlingen dos, gekleed zooals zij waren toen de visschers hen uit het water haalden, had eene zekere opschudding in het kleine havenstadje Fou-Ning teweeggebracht. Het was onmogelijk aan de openbare nieuwsgierigheid te ontsnappen.
Kin-Fo moest glimlachen, of hij wilde of niet. »Als ik drijf", antwoordde hij, »dank ik dat u, mijnheeren! Zonder uw hulp was ik thans daar, waar de arme kapitein Yin is!" »Wij zelf ook!" antwoordden Fry-Craig. »En ik dan!" riep Soun uit, terwijl hij bijna stikte in een groot stuk brood, dat hij slechts met moeite kon verzwelgen.
Zoodra zij de horizontale houding hadden hernomen maakte de stok een rechten hoek met hun lichaam en stond flink naar boven. »Hijsch het zeil!" riepen Fry-Craig. En ieder trok met de rechterhand aan het touw en bracht zoodoende een klein driekant zeil naar boven.
Het had veel van een rij clowns bij de oefening op de springplank. Maar zooveel ijver moest vruchteloos blijven. Kin-Fo, Fry-Craig en de overigen die door de premie waren uitgelokt, doken vruchteloos in den Peï-ho. Wang werd niet gevonden. Ongetwijfeld was de ongelukkige philosoof door den stroom medegevoerd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek