Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Men kan op tweeërlei wijze te werk gaan, meende de hoofdagent, òf Kin-Fo zoo zorgvuldig in zijn huis te Shang-Haï bewaken, dat Wang het niet kan binnentreden zonder door Fry-Craig bespeurd te worden, òf wel alle pogingen in het werk stellen om gezegden Wang te vinden en hem den brief te ontnemen.
Hoe gerust nu Fry-Craig hadden voorgegeven te zijn over den uitslag van dit avontuur, waren zij nu toch niet zeer op hun gemak.
Het is de gewaande Ki-Nan, vergezeld door Fry-Craig, altijd vol ijver, en gevolgd door Soun die hoe langer hoe vermoeider wordt. Het is Kin-Fo die altijd nog verkeert in die zonderlinge gemoedsstemming, welke hem er toe dreef te vluchten, en te gelijk den spoorloos verdwenen Wang te zoeken.
Kin-Fo verlangde niets vuriger dan te leven, goed te leven, zoo lang mogelijk te leven. Er bestond dus geen reden hoegenaamd meer voor het toezicht van Fry-Craig. Maar het waren een paar brave kerels, deze beide zonderlingen. Zij hadden wel is waar alleen den cliënt van de Eeuw bewaakt, maar hun zorg was aanhoudend en flink geweest.
Maar, zooals reeds gezegd is, de bries zou waarschijnlijk gaan liggen bij het opgaan der zon en men deed zeer verstandig zich zoover mogelijk uit de voeten te maken. Het was ongeveer 10 uur in den avond. De maan moest even voor middernacht opkomen. Men had dus geen minuut te verliezen. »Maak zeilklaar!" riepen Fry-Craig. Dit was zeer eenvoudig.
Fry-Craig hadden hem omringd, meenende dat hij herkend, bedreigd, gewond, ja gedood was! »Wang!" riep hij. »Wang!" herhaalden Craig-Fry. Het was Wang in eigen persoon! Hij had zijn ouden leerling herkend; maar in plaats van zich op hem te werpen, duwde hij de personen die achter hem stonden weg en vluchtte, zoo snel zijne beenen hem dragen konden. Kin-Fo aarzelde geen oogenblik.
»Mijnheer," antwoordden Fry-Craig, »de belangen van de Eeuw zijn meer dan ooit bedreigd. Als wij u thans verlieten, zouden wij aan onzen plicht tekort komen. Wij zullen u niet verlaten!" Men wilde geen uur verloren laten gaan. Maar vóór alles diende men nauwkeurig te weten wat die Lao-Shen was, en waar hij zijn verblijf hield.
Zij waren den vorigen dag door eene talrijke volksmenigte begeleid naar de herberg, waar zij zich, dank zij het geld, in den gordel van Kin-Fo en den zak van Fry-Craig aanwezig, van meer passende kleeding hadden voorzien.
Ik ben rijker dan ooit!" schreeuwde Kin-Fo, zoo luidkeels als zijn snelle loop het toeliet. »Niet geruïneerd! niet geruïneerd!" herhaalden Fry-Craig. »Houdt hem! houdt hem!" gilde het gros der vervolgers, dat als een sneeuwbal voortdurend in omvang toenam. Wang hoorde niets.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek