Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
De Taï-ping bewaarde hetzelfde ijskoude stilzwijgen, een omstandigheid die weinig goeds voorspelde. Kin-Fo ging voort, duidelijk op elk woord den klemtoon leggende: »Hoe groot verlangt gij dat ik de som maken zal? Ik bied u vijfduizend taëls aan." Geen antwoord. »Tienduizend taëls?"
De visschers waren lieden van Fou-Ning. Op nog geen twee mijl afstands bevond zich de haven die Kin-Fo wilde bereiken. Nog dienzelfden avond te acht uur, stapte hij met zijne kameraden aan wal en zich ontdoende van de toestellen van kapitein Boyton, hernamen zij hunne menschelijke gedaante. Waarin Craig en Fry met bijzondere voldoening de maan zien opgaan. »Nu naar den Taï-ping!"
Soun, de ongelukkige Soun, werd ondanks zijn schreeuwen en smeeken op dezelfde wijze behandeld. »Dat is de dood," sprak Kin-Fo tot zich zelf; »welnu hetzij zoo, hij die het leven veracht heeft, verdient te sterven!" Toch was de dood nog niet zoo nabij als hij dacht. Maar welke foltering had de wreede Taï-ping dan voor hem uitgedacht? Daarvan kon hij zich geen voorstelling maken.
Hij verlangde naar de vreeselijke verschijning van den Taï-ping en deinsde er tevens voor terug. De vijfde wake begon en de ochtendschemering kleurde, langzamerhand alles met haar bleek licht. Het werd dag. Plotseling ging de deur van het paviljoen open. Kin-Fo sprong op; hij leefde meer in deze seconde dan in de dertig vorige jaren van zijn bestaan!...
Maar men moest hem voorkomen en niet door hem verrast worden. Daar zat de moeilijkheid. Lao-Shen was natuurlijk op de hoogte van al wat Kin-Fo deed, doch Kin-Fo wist niets van Lao-Shen. Van daar dat men in groot gevaar zou zijn zoodra de cliënt van Craig en Fry den voet zou zetten in de streek waar de Taï-ping zich ophield. Het kwam er dus vooral op aan dat men hem vóór was.
Hij hechtte meer dan ooit aan het leven en hij zou, om de uitdrukking van Craig-Fry te bezigen, »zich hebben laten dooden om het te behouden." 't Was niet waarschijnlijk dat men te Si-Gnan-Fou eenig spoor zou vinden van den philosoof. Nooit zou een oude Taï-ping op de gedachte gekomen zijn daar een schuilplaats te zoeken.
Indien het onmogelijke eens waar mocht zijn en Wang den dood eens niet gevonden had in de rivier, zooals men algemeen aannam?... Als hij onder deze schaar van genoodigden rondsloop?... Het vier en twintigste uur van den vijf en twintigsten dag van Juni het uiterste uur was nog niet geslagen. De hand van den Taï-ping was nog niet ontwapend. Als hij eens op het laatste oogenblik...?
»Wel zeer zeker", antwoordde Kin-Fo: »ik wil mijn brief terug hebben, wat het dan ook kosten mag." »U speelt een gevaarlijk spel!" hernamen de agenten, »door u in het kamp van den Taï-ping, in het hol van den leeuw te wagen!" »Denk je dat ik de geheele reis gemaakt heb om op het laatste oogenblik terug te deinzen?" antwoordde Kin-Fo. »Jelui bent immers vrij om mij al of niet te volgen!"
En hij dacht of de oude Taï-ping niet wat verweekelijkt was door het goede leven te Shang-Haï. Van dien dag af scheen Wang nog onrustiger en bezwaarder dan vroeger. Hij liep de yamen in en uit, als een mensch die niet weet waar hij het zoeken moet. Kin-Fo merkte zelfs op dat hij herhaalde bezoeken bracht aan de zaal der voorouders, waar de kostbare uit Liao-Tchéou ontvangen doodkist geplaatst was.
Kin-Fo en zijne beide satellieten zouden dien dag op reis gaan, zij zouden tot den Taï-ping doordringen, den ongelukkigen brief voor handen vol goud koopen, en zij zouden te Peking terug zijn, nog voordat de termijn van openbaren rouw voor de keizerin-weduwe verstreken was. »Liefste zuster", zeide Kin-Fo, »ik betreur het nu minder dat ons huwelijk eenige dagen is uitgesteld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek