United States or Vietnam ? Vote for the TOP Country of the Week !


"En zij weet het, zij gevoelt het bij instinct!" dacht zij. Plotseling hoort zij een kleed ruischen en zij werd door een paar armen omvat. Kitty lag voor haar geknield. Zij smeekte niet om vergiffenis, zij fluisterde haar slechts toe: "Dolinka, ik ben zoo ongelukkig!" En zij verborg het lieve betraande gelaat in de plooien van Dolly's kleed.

Het huis was feitelijk boven de rivier gebouwd, en onze ramen zagen vlak op het water uit, zoodat het ruischen van de snel stroomende golfjes ons herinnerden aan strandgeluiden van het dierbare Engeland. Er waren een paar mooie bosschen in de buurt, waar we vaak met onze thee heen verhuisden en den tijd genoegelijk sleten met roeien en baden en visschen in de rivier.

Ha, ha! dit is de plaats, waar mijn tranen dit beekje tot een schuimenden bergstroom zullen doen aanzwellen. Ha, ha! dit is de plaats, waar ik zuchten ga loozen, die als een stormwind door de boomtoppen en hunne groene bladeren zullen ruischen." Onder het uitstooten van al dezen onzin liet hij zich van zijn paard zakken en gaf dat een slag op den rug.

Louisa!... zalige weldoenster des vaderlands, zie neder uit den schoot der Godheid, o, zie! hoe wij uwe kinderen beminnen. De galmen, die gij voor den hoogsten troon hoort ruischen, zijn gebeden, triomfzangen ter eere van uwen eerstgeborene.

Dit is het bedehuis waarin Werner's vader organist was en waarin hij zelf thans, haast een tachtiger, dag aan dag voor de registers zat, om de harmonieën te doen ruischen, van welke zijne ziel nog altoos vol was.

Iederen keer bijna rustten ze uit in een kleine wei, aan wier linkerkant Deauville lag, Hâvre rechts, en die uitzag op de volle zee. Ze schitterde in de zon, lag effen als een spiegel, zóó kalm dat men nauwelijks haar ruischen hoorde; musschen piepten ergens, en het wijde hemelgewelf overdekte dit alles.

Schilderachtige tuinen, terrasgewijze afdalende, voeren u naar den oever van het meer; deze tuinen prijken met paviljoenen en kiosken, half wegduikende in den lommer der boomen, waaronder fonteinen ruischen.

Een oogenblik later hoorde ik voetstappen, die gevolgd werden door een zacht kloppen op de deur. Milverton stond op en deed open. "Wel," zeide hij kortaf, "u is bijna een half uur te laat." Dus dit was de verklaring, waarom de deur niet gesloten was en Milverton nog zoo laat opzat. Wij konden het ruischen van een japon hooren.

En haar stem, nu héél donker, kwam in het donker héél zacht tot het viooltje: Waarom?... O mijn Gòd! waarom?... snikte ze. Dat is bidden ... dacht het viooltje. En ze zei de Vrouw na: Waarom?... O mijn Gòd! waarom? En wachtte......... En ze hoorde de dennen ruischen; en ze hoorde de Vrouw snikken......... En ze wachtte.........

Pallieter verroerde zich niet en hij zag en hij hoorde ze verder zuchten en ruischen, de bloeiende maan voorbij, waarop ze even zich af teekenden, en dan, van achter verlicht, den oneindigen winteravond in.... Aldoor denkend aan die grootsche vlucht der geheimzinnige zwanen, ging hij naar huis.