United States or Haiti ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij gevoelde dat het scherpziend oog van den ouden dienaar het oogmerk van zijn geheimzinnigen uittocht licht doorgronden zoude, en gaarne had hij een onderhoud vermeden, 't welk hij nu voorzag, dat noodzakelijk plaats moest hebben. Hij beantwoordde dus Boukes morgengroet kortaf en zag met een verstrooiden blik in 't rond.
Toen hij de bergen in Frioul den 13en October met sneeuw zag overdekt, gaf hij zijn secretaris, de Bourrienne, dus kortaf te kennen, dat hij de advocaten te Parijs liet praten en vrede sloot. Venetië zou het gelag betalen, doch gaf zijn korpsen tevens het bevel de hun reeds vroeger aangewezen punten in te nemen, alsof hij voornemens was den oorlog met kracht voort te zetten.
"Gaat ge tot Lagny?" vroeg de koetsier. "Ja," zei de man. De reiziger betaalde tot Lagny. Men vertrok. Toen men buiten de barrière was, wilde de koetsier een gesprek beginnen; maar de reiziger antwoordde slechts kortaf. Toen ging de koetsier aan 't fluiten en op zijn paarden vloeken. De koetsier wikkelde zich in zijn mantel. 't Was koud. De man scheen er niet aan te denken.
Arthur deed zulks en zond boodschappers naar Modred om hem een wapenstilstand van een maand voor te stellen. Deze weigerde echter kortaf dien toe te staan, daar hij wel begreep, dat zijne kansen door dit uitstel niet gebaat zouden zijn.
"Dat kan geschieden!" sprak de overste kortaf. "Laat dien man los en neemt dezen hier!" "Kindlief," riep mijnheer de baljuw hem toe, "wat doet gij?" "Mijn plicht, mijnheer de baljuw," zeide de overste, hem de hand gevende. "Vaarwel, mijnheer de baljuw; mijn tijd is verstreken." Met die woorden ging hij het huis uit.
Zij richtte zich evenwel dadelijk op en scheen door hunne komst zeer gedwarsboomd te zijn. »En dat is zeker haar broeder?" ging Sandgoïst voort. »Ja, ik ben haar broeder," zei Joël kortaf. »Wat moet gij hier?" vroeg hij barsch, tot op twee passen van den leuningstoel genaderd.
Wat gaf dezen vuilen strandschuimer, gekleed in een grof linnen broek en een katoenen hemd, het recht om hem en zijn overwerkte, uitgeputte hersenen iets als rust en tevredenheid te suggereeren? De kapitein beredeneerde het niet zoo; het onbewuste proces der emotie was de oorzaak van zijn boosheid. "Vijftien dagen", antwoordde hij kortaf. "Wie ben jij?"
De hupsche vaandrig was een en al verrukking; zijn fraaie zwarte oogen schitterden stoutmoedig, een glimlachje speelde om zijn mond. Hij kwam telkens naar den kapitein, om hem verlof te vragen een charge te maken. We zullen ze terugwerpen! zeide hij op een toon van overtuiging. Waarachtig, wij kunnen ze best uiteenjagen! Niet noodig, antwoordde de kapitein kortaf. Wij moeten retireeren.
Maar hij kreeg zelfs geen antwoord; 't was of ze niet gehoord hadden. Dons had zijn beursje bijna tot den bodem leeggeteld, en keek Alfons en Smul met zijn kleine, flikkerende oogjes aan. "Veur ou," zei hij, vier stukken naar den paardenknecht toeschuivend. "Merci, boas," dankte Smul kortaf, langzaam de stukken oprapend en die in zijn ondervest verbergend. "En de reste veur ou.
"De redenen daartoe bestaan niet meer." "Luister, Sava," hernam Sarcany, wiens gemoed kookte van drift, terwijl hij alle moeite deed, om uiterlijk kalm te blijven, zonder dat hem dit gelukte, "thans vraag ik voor de laatste maal uwe bewilliging..." "Onnoodig!" "Wat is onnoodig?... Maak toch niet zooveel praatjes," antwoordde hij kortaf. "Ja, onnoodig.