United States or Marshall Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Reeds was men het over de hoofdpunten eens geworden, toen er iets vreeselijks gebeurde. Eén der ridders, die tot het geleide van Modred behoorden, werd door eene adder in het been gebeten en, zonder aan de beteekenis van zijne daad te denken, trok hij zijn zwaard om het dier te dooden. Dit was voor beide legers, die scherp toezagen, wat daarginds op de vlakte geschiedde, het teeken tot den aanval.
Modred had hier wel ooren naar, want hij begon in te zien, dat het volk nooit zou dulden, dat hun vorst wederrechtelijk de troon ontnomen werd. Daar hij echter ook eenig onmiddellijk voordeel uit de overeenkomst wenschte te behalen, eischte hij, dat de graafschappen Cornwallis en Kent thans reeds aan hem zouden worden afgestaan.
Hoe koning Arthur verneemt, dat Modred zich van de heerschappij over zijn rijk had meester gemaakt. Op zekeren dag kwamen in de legerplaats des konings eenige mannen, die op dringenden toon verzochten tot hun vorst te worden toegelaten, daar zij hem eene uiterst gewichtige tijding kwamen brengen.
Weldra vond hij hen, die hij zocht: de kloeke, mannelijke gestalte van Walewein, die in de onmiddellijke nabijheid des konings was gezeten; het donkere gelaat van Modred, dat steeds eene uitdrukking van arglistig wantrouwen droeg, daarnaast, als gewoonlijk, de tengere gestalte van Agravaine, die zijn ouderen broeder als een schaduw placht te volgen, en eindelijk, onder de jongere edellieden, zijn vierden broeder: Gaheris.
Ook in den strijd tegen Modred treedt hij op den voorgrond als de kampioen van zijn oom en vorst. In zijne Anglo-normandische vertaling van de "Historia Regum Brittanniae" weet Wace niets aan de geschiedenis van Walewein toe te voegen; toch blijkt uit zijn werk, dat hij zijn held reeds uit andere verhalen kent en dat de roem van Walewein reeds ver was doorgedrongen.
Dood en verwoesting grijnsden hem tegen in de dorpen en steden: de ruwe krijgsbenden van Modred hadden op hun weg mensch noch dier gespaard en bij het doortrekken hadden zij vaak de dorpen in brand gestoken, ten einde hunne wandaden onder de rookende puinhoopen te verbergen.
Het eerste spoor hiervan: het eerste wapen, dat getrokken werd, moesten zij beschouwen als een bevel om met alle kracht den vijand aan te vallen, zoo luidden 's konings orders. Modred had eveneens zijne bevelen achtergelaten en toevallig stemden deze geheel overeen met die van koning Arthur. Niet, dat hij verraad vreesde!
Arthur deed zulks en zond boodschappers naar Modred om hem een wapenstilstand van een maand voor te stellen. Deze weigerde echter kortaf dien toe te staan, daar hij wel begreep, dat zijne kansen door dit uitstel niet gebaat zouden zijn.
De boden beloofden hem zijn eisch aan den koning te zullen kenbaar maken en spraken af, dat den volgenden morgen eene samenkomst zou plaats hebben tusschen Arthur en Modred, waarin de voorwaarden van den wapenstilstand nader zouden worden vastgesteld. Op verlangen van Modred zou die samenkomst plaats hebben in tegenwoordigheid der beide legers. Zoo geschiedde het.
Voorloopig nam hij zijn intrek in Salisbury en zond van uit die stad boden in alle richtingen, om de bewoners der omliggende streken aan te sporen, zich aan zijne zijde te scharen. Modred volgde hem derwaarts en legerde zich met zijne troepen op eene naburige vlakte.
Woord Van De Dag