United States or Chad ? Vote for the TOP Country of the Week !
Henk wilde Otto nog doen blijven, Etienne was reeds zoo bescheiden zich uit de voeten te willen maken, maar Eline murmelde smeekend, dat zij zeer moê was en Otto drong niet aan.
U zal zeggen, vervolgde hij, zijn eigene gedachte uitspinnend, dat ik te Brussel blijven kan, zoolang ik wil, omdat ik voor mijn genoegen reis en van mijn plan kan afzien. Misschien zou ik zelfs liever te Brussel blijven. Zij begon te sidderen over haar geheele lichaam, maar zij deed zich geweld aan. Waarom zou u niet verder gaan! murmelde zij.
Wij wisselden vriendschappelijke handdrukken en gaven hun sigaretten. Een oude man was in een soort vervoering bij de motorboot komen zitten, die nog rustig lag te snorren; hij knikte voortdurend met het hoofd en murmelde zonder ophouden; heeft ons waarschijnlijk voor goden of geesten aangezien.
"Daar is toch maar één Holland!" riep hij uit, toen hij het laatste van vele glazen krachtige Portwijn uitdronk, en toen hij zijne eigen leden op zijn eigen bed uitstrekte, murmelde hij half sluimerend: "Oost west, 'thuis best!" Hier eindigt het relaas der Reisontmoetingen van Joachim Polsbroekerwoud en zijne vrienden.
Een geroffel der trom brak eindelijk mijns vaders wijze raadgevingen; de vrijwilligers gingen vertrekken. Toen mijn vader tot vaarwel mij in de armen drukte, murmelde hij nog: "En Hendrik, gedenk immer het spreekwoord: ieder is het kind zijner eigene werken. Van nu af is uw lot in uwe handen; het zal zijn, wat gij het zelf zult maken."
Neen, nooit met een ander ... Dat kon niet, met een ander. Ik moest met jou leven. Het was het Noodlot ... Ja, het Noodlot, zoû Bertie zeggen. Spreek niet van Bertie ... Het kletterde tegen de ruiten aan, een zondvloed van rechte stroomen. Altijd die regen! murmelde zij bang. Ja, altijd! herhaalde hij onwillekeurig. Zij huiverde, zag hem aan. Waarom zeg je dat? vroeg ze scherp.
Ik zoû het verschrikkelijk vinden, Dorian gebonden te zien aan een gemeen schepsel, dat hem fyziek en moreel zoû bederven. O, zij is beter dan fatsoenlijk, murmelde Lord Henry, en nam een slokje van zijn glas vermouth met oranjebitter; Dorian zegt, dat ze prachtig mooi is, en op dat punt is zijn opinie nogal te vertrouwen. Zijn portret heeft zijn smaak voor uiterlijk schoon wel ontwikkeld.
Hij late u gelukkig zijn, dit is mijn oprechte wensch", murmelde Robrecht, terwijl hij de doos in zijne tassche stak en aarzelend nog bleef staan. "Geene hoop meer?" zuchtte hij. "Geene. Vaarwel!" Robrecht groette nog diep en verliet sher Rijkaards Steen.
Eene lange wijl staarde zij beweegloos doch met begeesterden blik op deze dooze, legde eindelijk aarzelend de hand er op en schouwde biddend ten hemel. Zij murmelde zeer zacht, als vreesde zij dat haar gelispel door iemand kon worden gehoord: "Dit schrijn bevat het levensgeluk eener vrouw!
Ze kent niets van het leven. Ze woont met haar moeder, een verlepte vrouw, die Lady Capulet speelde in een soort van magenta-rooden peignoir, en er uitziet of ze betere dagen gekend heeft. O, dat ken ik. Zoo iets maakt me akelig, murmelde Lord Henry, naar zijne ringen turend. De jood woû me haar geschiedenis vertellen, maar ik zei, dat het me niet schelen kon. Je hadt groot gelijk.
Woord Van De Dag