United States or Tuvalu ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Hoe is het! zult gij haast spreken?" riep mijn oom die toornig begon te worden en het kind bij de ooren trok. "Come si noma questa isola?" "Stromboli," antwoordde de kleine herder, die zich uit de handen van Hans losrukte en door de olijfboomen heen de vlakte bereikte. Wij dachten niet eens meer aan hem. Stromboli! Welk een uitwerksel had die onverwachte naam op mijne verbeelding!
De koning zag hem toornig aan en vroeg, zonder een enkel woord tot inleiding: »Hebt gij een broeder?" »Ja, mijn koning. Hij en ik zijn de eenigen, die nog in leven zijn, van zes broeders en zusters. Mijne ouders...." »Is deze broeder ouder of jonger dan gij?" »Ik was de oudste van ons allen, terwijl hij, de jongste, mijn vader tot vreugde van zijn ouderdom geboren werd."
Of zijt gij den koning, gelijk ik u aanried, als een ootmoedig smeekeling en als een onderdanig zoon genaderd?" »Neen, mijn vader; ik was scherp en onwillig." »Dan had ook Amasis het recht om toornig te worden, want het betaamt den zoon nooit zijn vader tegen te treden met wrok en spijt in 't hart, en allerminst als hij hem iets te verzoeken heeft.
Ditmaal antwoordde de professor slechts met een toornig gebaar. Nu maakte zich een onoverwinnelijke schrik van mijne hersenen meester en verliet ze niet meer. Ik had een voorgevoel van een naderend onheil, en wel van een dat de stoutste verbeeldingskracht niet zou hebben kunnen bevatten. Een eerst onbepaald en weifelend denkbeeld werd in mijn verstand tot zekerheid.
Hij had zich de waarschuwing van zijn peet moeten herinneren, maar de schoonheid van de prinses overweldigde hem zóózeer, dat hij alle denken liet varen. En hoe toornig de dood hem aanzag en dreigde met de vuist, hij veranderde toch de ligging van de zieke en gaf haar van het kruid, en het leven begon zich weêr in haar te roeren.
Geen van de kanonniers, die het stuk bedienden sprak een woord. Alleen de jonge rekruut mompelde iets van: »Kijk eens, wat een bloed!" terwijl Antonoff een toornig »hm!" liet hooren. Maar alles bewees, dat ieders ziel vervuld was met de gedachte aan den dood.
Toornig riep de schout: "Gij hebt mannen voor u, geen kinderen." De oudste der schepenen vroeg: "Hebt ge anders niets te zeggen, dan dat ge onschuldig zijt?" Zij zag hem glimlachende aan, want een stem had haar zacht toegefluisterd: "Wees vertroost, moeder. Zoowaar de ziel van uw kind in den hemel is, zoo waar zal uw onschuld blijken."
Hij beval Roderigo op te staan, en verbande hem barsch en toornig uit zijn koninkrijk. Hoewel klaarblijkelijk verdoofd door den val, trotseerde Roderigo den ouden heer en weigerde zich van de plaats te verroeren. Dit onverschrokken voorbeeld vuurde Sara's moed aan; zij ook weerstond haar vader, totdat hij gebood beiden naar den donkersten kerker van zijn kasteel te sleepen.
Vrees behoefde hij niet te koesteren, want de Graaf zou hem een vrijgeleide geven. Maar zoo gemakkelijk liet de Henegouwer zich niet verschalken, en hij verliet toornig het land. Dat hij goed gezien had bleek maar al te duidelijk, want Van Borselen verspilde groote schatten, om hem op zijn tocht naar Henegouwen gevangen te nemen.
"Ik ben een zot, een ezel!" riep Reinout, zich voor het hoofd slaande, "vergeef mij, schoone Freule, zoo ik eene, eene enkele uitdrukking gebezigd heb, die uw toorn verwekken kon." "Er was geen opzet tot beleediging," zeide de onbekende op een vriendelijken toon: "hoe zou ik dan toornig zijn." "'t Is hare stem, bij alle Heiligen!" zeide Reinout: "en gij liet mij buiten staan, Deodaat!"
Woord Van De Dag