United States or Guyana ? Vote for the TOP Country of the Week !
"En als 't wèl lukt," viel hij haar in de rede: "blijft 't nòg lastig. Want allicht slaat 'n paard op hol. Jammer. De menschen begonnen net an auto's te wennen. Je weet hoe 't met 'n nieuwigheid gaat...." "Doe 't dan vanavond als 't donker is, pa...." "'k Wou 't hier wel èerst probeeren." Bleek om z'n neus en met diep-zwarte zenuw-pupillen, begon-ie te trappelen.
Meneer antwoordde niet. Grimmig stond-ie op, sloeg de smullende vliegen van de worst en z'n zakmes openend, begon-ie de vermolmdste planken te bewerken. "Pa wil ik u hèlpen?" , vroeg Amélie, thans ook down: "'k heb 'n nagelschaartje".... "Nee," weigerde pa stug, 't mes bekijkend dat al dadelijk 'n punt verloor.
Lou hield zijn kop met een mes, ik zijn staart met een vork naar beneden, maar toen begon-ie middenin op te bollen. "Je heb er te weinig olie in gedaan," bromde ik. "Je ben gek... er is nog te veel in." "Nou je ziet toch wat het beest 'n grimassen maakt!" "Dat ligt an de pan..." Het was om wanhopig te worden.
"'t Is goeie hoor," grinnekte-die gelaten: "as je maar niet door de ruit van de tochtdeur schiet." Met werd-ie door de agenten gegrepen. "Boeit 'm," zei de burgemeester. Z'n revolver bleef dreigen, tot Kobus achter de tochtdeur verdween. Toen bestapte de detective zelf 't laddertje en in de logeerkamer, bewuster, nu de vogel geknipt was, begon-ie dadelijk z'n verhoor.
Nou ie in z'n bed lag, begon-ie weer te huilen, omdat ze allemaal zoo hartelijk voor 'm waren. Ze hadden koek laten halen bij de koffie en een sigaar met een goud ringetje. Dirk had 'm voorgelezen van Van Maurik om 'm af te leien. Ze wouen maar niet dat-ie in gedachten zat, zulleke goeie, beste mense! Maar nou lag-ie dan toch... "Leg-ie al, Willem?" riep Sien achter 't houten beschot. "Ja-a-a!"
Binnen 't jaar begon-ie te babbelen. 't Schoonste uur voor de heele familie was 't oogenblik, toen-ie in z'n handjes klapte bij 't kippenhok, waar de haan gekraaid had en z'n grootvader aanriep met den zinnebeeldigsten naam. ".... Opa-kukelu!" "W
"....'t Loopt af 't Is mis", zei-die hijgend, en terugstortend in 't kussen begon-ie langzaam-snerpend te huilen, 't hoofd gekeerd naar 't beschot. "Kom", praatte Eleazar, z'n hand drukkend: "denk an je kindren, Poddy denk an je..." Meer zei hij niet. Elk woord ketste. Zwijgend, de oogen heet van tranen, leunde hij tegen de bedstee-deur.
Ziekelijk geeuwend, dat de tranen uit z'n ongemakkelijke oogen glibberden, begon-ie weer op en neer te loopen, bang voor 't water dat 'm aantrok. Als ze 'm nou brood hadden voorgezet, zou-ie 'r van gekikt hebben, te ellendig as-ie zich voelde om ièts te kunnen.
"Heb-u gehoord van 't jongetje van den drankwinkel?" "Nee." "Dat weet anders de heele buurt..." "... Nee, niet opscheren." "Die is gister overrejen." "Wat?" "Z'n twee beenen motten gebroken zijn." "Tetetete." "Altijd 'n ongehoorzame bengel geweest... Poeder of Vinaigre?... Piet help meneer even af." Dadelijk begon-ie aan den kruidenier. "Goed ingezeept, buurman?" "Scheer me maar gauw éen keer."
Altijd vensters open ... ja, ja wij hebben 'ier een prachtig uitzicht ... maar ik bedoel dat niet alleen materieel maar ook geestelijk...." Toen was alle "zwânzerij" in 'm gezakt. Ingehouden-ernstig, z'n woorden lang overdenkend, opkomende geestdrift terug-dringend met geweld of spot, begon-ie me te vertellen over zijn arbeid: 'n Professorale redevoering, die ik niet te onderbreken waagde....
Woord Van De Dag