United States or Estonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Lou, het paard mot van de stoep, zegt de politie!" "Dan zal ik het binnen brengen." "Ben je dol!... 't Beest is te dik!" "Niks te dik! Kijk maar!" De dikke, zware merrie schuurde met haar vleezig lichaam tegen de muren van ons nauw portaaltje. "Je maakt 'm heelemaal wit," zei ik nog.
"Dan zou ik zeggen: terwijl je m'n goed heel houdt, mag je zooveel middelnederlandsche teksten opzeggen, als je wilt, máár: zachtjes." "Zeg, gaan we nog wel eens verder? Of wilden jullie hier kampeeren?" "Nee, nee; waarachtig niet! Wie neemt de leiding?" Lou was moe; ze hing met 'n bleek, stil gezichtje aan Frieda's arm, die haar gedachten resoluut trachtte af te leiden.
Ze gelooven niet, dat over 'n vijftig jaar iemand den treurigen moed zal hebben 't leven, dat hij zelf zoo beroerd vindt, aan anderen te geven." "Zou er dan niemand meer trouwen?" vroeg Lou kinderlijk; maar Coba begon te vertellen van de stelling op de club laatst, over "opzegbaar huwelijk." "Waar zulke kinderen 't al niet over hebben!" plaagde Gerard. "Wat zeiden jullie er over?"
Enfin, 't is voor ons 'n kleinigheid.... de stakkers, die zoo'n lucht altijd bij zich hebben," en gauw zich tot Lou wendend: "Och, Loulou, als je eerst al die kopjes afwascht, en dat telkens weer, zullen ze bijna niets binnen krijgen. Denk-je, dat 't hinderen zal, als ze ze van elkaar gebruiken?" "Ik weet niet; de medicæ..."
Voorzichtig werd 't laken in den kuil neergelaten; de punten over elkaar gelegd; één voor één wierpen ze 'n hand aarde naar beneden, tot De Veer opeens woest te schoppen begon, wat dadelijk onder groote luidruchtigheid door de anderen werd nagedaan. "Zie zoo; deze ceremonie is afgeloopen; nu op marsch naar 't hôtel! En wie 'n haarspeldenwinkel ziet, moet Lou waarschuwen; kom Else!"
"Hij was de beste van ons allemaal," zuchtte Rolands, en hij huilde, stil en nederig. Lou gaf 'm eau-de-cologne, en Coba, die van mevrouw 'n groote flesch eau-des-Carmes had meegekregen, bereidde voor ieder 'n glaasje van 't melkige vocht, "toe, heusch, dan slapen we vannacht tenminste." Het licht suisde. Ze zaten heelemaal stil.
"Alles zit in m'n city-bag", antwoordde Eduard, wat luid gelach veroorzaakte, waarbij allen zich geroepen voelden, hún bagage te laten bewonderen. Lou ging rond met flikjes: "Toe, nemen jullie vast; het hindert me zoo in m'n zak." "Mooie methode;... zullen we nu ook maar meteen de brooden en den wijn en alles opmaken, omdat dat makkelijker meedragen is?"
"Wat een roerend schouwspel!" zei Cécile zachtjes tot Louise, die met haar bij het raam stond. "Och, ik vind het eigenlijk heel aardig dat ze zoo blij is," fluisterde Louise terug. "En wat is ze er lief gaan uitzien, Cilly. Ze heeft zoo'n mooie kleur van haar gekregen en ik heb vroeger nooit opgemerkt dat ze zulke aardige oogen had." "Lieve tijd, Lou, ze kan best hooren wat je zegt.
"Dit was wel onze éigenlijke Sinterklaas, hè Lou," praatte Go helpend, "het cadeautjes-krijgen thuis kan onmogelijk zoo geanimeerd zijn, als deze avond." "Heb-je dat kleine jongetje gezien met die groote oogen, die alleen maar chocolademelk wilde drinken en al z'n koekjes en appels in z'n blouse bewaarde "voor moeder"? Vin-je 't niet roerend?"
Voor de omwenteling had hier op Heiligen Sacramentsdag eene zonderlinge proçessie plaats, waarin onder anderen verscheidene menschen in eene misselijke kleeding gedrochtelijk toegetakeld, moetende duivels verbeelden, verschenen, en vele kromme sprongen langs de straat maakten: men noemde dit in het patois Provencal: lou grand juec deïs diables; dat is: Het groote spel der duivelen; en lou pichoun juec deïs diables, het kleine spel der duivelen; en deze duivelen gingen, let wel, in de Hoofdkerk de mis horen, maakten het teeken van het kruis, en namen wijwater.
Woord Van De Dag