Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Ook had hij met haar gesproken in de taal, waarin zij hare liedjes zong Fransch uit 't zuiden van Frankrijk, als 't Allard voorkwam, toen zij op zijn verzoek een liedje aanhief, en met verwonderlijk heldere en welluidende stem zong: Para loulou, pti ota Para loulou! Para loulou, qu'imposta La voi douna! Para loulou, qu'imposta Lou mouton! Wacht u voor den wolf, kleine!
"Wil je vóór wachten?" "Nee, 'k blijf wel hier." "Goed." Ik steek mijn magere beenen in mijn tricot. "Is er iets thuis?" "Nee." "Wat scheelt er dan an? Je ziet zoo wit." "Klee je eerst an." Ik ga naar de keuken, neem mijn bad. Lou is naar de snijkamer. Terwijl praten we door. "Studeer je druk?" schreeuw ik. Het frissche water heeft me lekker gemaakt. Ik ben in een stemming van gemoedelijkheid.
Ze gaf Otto en Gerard machinaal 'n hand. "Ga nu dadelijk naar je slaapkamer," beval Beerenstijn, en ze knikte, wankelde weg, dof, gevoelloos; terwijl ze de jongens zacht de trap af hoorde gaan. Ze kwamen 's middags, een, twee tegelijk, langzamerhand allemaal naar haar kamer toe. Eerst Lou en Coba, die 't op college hadden gehoord, bleek, geschrikt, met behuilde oogen.
Daar ontving ons een Chineesch burger, die den introductiebrief in ontvangst nam en ons verzocht, een oogenblik te wachten. Spoedig daarna kwam hij ons halen, om ons naar binnen te geleiden. Reeds bij de deur kwam ons een vriendelijk, jong man, in Europeesche kleeding, tegemoet, zichzelf voorstellende als dr. Lou, de commissioner. "En wie van u is dr. Jacobs en wie is mrs.
En daar deze antwoordde dat haar dochter, een weinig ongesteld, zich te bed gelegd had: Welnu, sprak hij hoogmoedig, zonder zich het minst om de ongesteldheid van zijn geliefde te bekreunen, la...at haar van mijnentwege weten, da...at ik de achtentwintigste van de vo...olgende maand vertrek naar Co...o...co...congoland, met de steamer Lou...oualaba, in co...ompagnie van mijn beste vrienden de prinsen Ba...adoe en Soera.
"Zóó'n dag komt nooit terug," zei ze zacht tegen Lou, "zóó zullen we nooit meer allemaal samen zijn." De trein donderde rommelend door het donkere land, weg van de stad van vreugde. Het was een triestige kamer, ook niet erg groot.
Vanmiddag heb ik met mevrouw in de populierenlaan bij Poelgeest gewandeld;... en daar verlangde het toch zoo;... ieder blaadje hing te trillen van verlangen;... je werd er akelig van... Ik heb tegen mevrouw gezegd: Als we hier niet dadelijk uitgaan, word ik gewoon gek." "Maar je bent immers morgen weer thuis," troostte Lou, die hierin het geneesmiddel voor alle verdrietelijkheden zag.
Maar Lou praatte zachtjes: "Ach, we kunnen er natuurlijk eigenlijk zoo slecht over oordeelen, omdat we geen van allen ooit getrouwd zijn geweest." "Nee, over tien jaar zullen we 't er nog wel's over hebben, hè Lou?" lachte De Veer, en de spanning was gebroken. Eddy pelde de hazelnoten voor Go; ze dronken met Hans samen uit het tinnen kroesje.
Hij schrijft in Japansche Zaken: "De Koreanen richten daarmede veel overeenkomende poorten op in de nabijheid van hun koninklijke paleizen; de Chineesche p'ai lou, die dienen, om de deugden van mannelijke of vrouwelijke verdienstelijke personen te vermelden, schijnen in vorm en in gebruik verwant te zijn; en het voorkomen van het woord turan in Noord-Indie en van het woord tori in Centraal-Indië, waarmede poorten worden aangeduid met vormen, die met de torii treffend overeenkomen, geeft ons veel te denken."
Maar Lou liep toch dadelijk naar Han, voor wien ze, als geëngageerde, 't meeste respect had, om te vragen, of ze niet straks aan 'n dorp kwamen, waar ze haarspelden en 'n kammetje koopen kon... Lize en Hoefman waren doorgeloopen, "alsof zíj den tocht regelen moesten," terwijl Coba juist weer niet voort te krijgen was, omdat ze aldoor bloemen wilde plukken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek