Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
"Hier moesten we nu tot morgenochtend kunnen blijven." "Ik denk, dat Lou in dien tusschentijd 'n lekker dutje doen zou," plaagde Gerard. "Kom, laten we wat zingen, om de kleine kinderen wakker te houden." "Ja, wat? wat?" "Uit de Liederschatz natuurlijk." En Eduard zette in met z'n klankrijke baryton: "Morgen musz ich fort von hier, musz ich Abschied nehmen."
Met een tenor van een opera-gezelschap en met Lou, waren we er in een bui van nieuwsgierigheid binnengegaan. Van buiten klonk lawaai en getier. De portier schreeuwde: "Entree! Entree!" De zaal was van een pijpen-la-ige lengte, niet hoog, niet breed. De wanden waren artistiek versierd. Maar een "beschrijving" geef ik niet. Die dingen lijken alle op elkander. Het was een "dansgelegenheid."
Lou speelde met Go's boeken. Ze was de kinderlijkste en de jongste van allemaal, had ook, omdat ze thuis was gebleven, minder den invloed van 't studentenleven gevoeld. "We zullen nu maar niet werken, hè?" zei ze droomerig. "We zijn vanavond voor 't laatst bij elkaar, en kunnen 't morgen zelf wel even uitlezen op de bibliotheek." Lize knikte.
De derde bot hebben we gesoigneerd als een juffers-hondje. Lou zei dat het petroleumstel niet fel genoeg brandde. Ik heb de pitten opgedraaid, weer weinig olie gebruikt en nog eens hetzelfde resultaat. Het botje dee allemaal pogingen om de pan uit te krommen. "Nee, niet drukken!" riep ik: "Laat 'm an zijn lot over. Wij knoeien d'r te veel mee. Hij zal wel weer recht gaan liggen..." Jawel.
De tafelorde was verbroken; Go snoepte klontjes suiker, en wierp er ook den hond van in den geopenden bek; Lou en Coba liepen arm in arm den kant naar Endegeest op, vanwaar 'n geheimzinnig, triestig gezang opklonk; de anderen stonden en hingen over de stoelen te overleggen, wat nu. "Ik ga dadelijk terug," zei Lize. "Je hadt gezegd, dat 't maar 'n uurtje duren zou en 't is kwart voor twee."
Maar Lou liep door, sleepte 't paard mee, eerst door de gang, toen door de keuken, toen de vijf treedjes af in het tuintje. De merrie begon dadelijk te grazen van het ongelukkig beetje onkruid. "Daar gaan onze bloemen! Wat doe je ook een paard mee te brengen!" "Je zult zien wat we 'r 'n plezier van zullen hebben! As je 's avonds naar De Telegraaf gaat, rij je"... "Hij vreet al het groen op!"
De graten waren nog een beetje rood, maar dat overkomt je ook wel in een restaurant. De poes heeft gesmuld aan de gebakken visch. De "treurige" overblijfselen heeft zij dankbaar en voldaan opgegeten. Lou bezat nog een toetje tabak. We hebben een pijp gestopt, ieder drie kop thee gedronken en ons zeer behagelijk gevoeld na de vermoeienissen van de vischpartij.
"Heb je biefstuk meegebracht?" "Ja." "Waar is ze?" "Hier." Lou haalde de biefstuk uit zijn zak. Ze was warm geworden en kleefde an 't papier. "Die kunnen we zoo niet eten!" "Wel zeker. Hou ze maar even onder de leiding." "Blijf jij dan bij het paard." Ik begon de biefstuk te bakken. Wat vet en boter in de omeletpan op het gaskomfoor. Het rook lekker.
Grootmama moest telkens eens naar haar kijken, terwijl ze eenvoudig en met zekeren heiligen ernst in de oogen deel nam aan de godsdienstoefening en Frits liep zwijgend naast haar op den terugweg, als beschroomd om hare stemming te verbreken. "Erg interessant en peinzend," zei Cécile, die met Louise achter hen liep. "Het wordt heusch te dwaas, Lou.
"Ik ben wezen paardrijden," zei Lou. "Paardrijden?... Paardrijden?... Waar heb je dat geleerd?" "Op de bierbrouwerij." "Breng 't beest dan weer terug!" "Wel nee... Je weet toch dat het ons paard is!" "Ons paard?... Hebben wij een paard? Hebben wij... een paard?" "Je hebt me toch geld gegeven om er een te koopen!" "Ik jou geld gegeven... Ben je gek?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek