United States or Guinea-Bissau ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij verzocht ons beleefdelijk, ons niet te dérangeeren, ging de tafel rond om onze paspoorten op te halen en drukte in 't voorbijgaan zijn vriend, den Tenor, de hand. Niet zonder eenige bekommering zag ik, of verbeeldde mij althans te zien dat hij mijn paspoort met een bijzondere opmerkzaamheid beschouwde.
Intusschen waren wij op de hoogte van Lillo gekomen en dáár, zeide men, zoude de Belgische douane aan boord komen. "De douaniers terwijl wij aan tafel zitten," riep ik, "dat is een ongeluk"! "O, dat is niets," zeide de Tenor, "ik ken den Officier der Douanes zeer goed en dat zal wel losloopen" en meteen zag hij rond met een blik, die te kennen gaf dat hij ons allen in zijn hooge bescherming nam.
Twee weken voor de première, komt de tenor mij opzoeken en vertelt mij dat hij van de vijf rollen, die hij verplicht is te zingen er niet één kent. Hij moet nog minstens een maand den tijd hebben ze met behulp van een zangleeraar in te studeeren. Wat te doen?
Het duet kreeg in haar geest meer dramatischen vorm; zij stelde zich in gedachte voor met Paul, als den tenor, liggende in een gondel, die tusschen de decors van een Venetiaansch kanaal voortgleed, in den magneziagloed van het kunstmatige maanlicht.
"O wee!" dacht ik nu zullen mij het Dorp aan de grenzen en alle dergelijke aardigheden worden ingepeperd! Dat ik ook over België moest gaan!" Intusschen viel het geheel anders uit: eenige minuten waren voorbij, het middagmaal was afgeloopen en ik zat met den Vlaamschen heer op het dek te praten, terwijl ik somtijds zijdelings naar den Luitenant keek, die met den Tenor in gesprek was.
Hij zet zich naast mij neer, spreekt mij bij mijn naam aan, vangt een belangrijk en onderhoudend gesprek met mij aan en zet het voort tot aan de kaai van Antwerpen toe; terwijl hij, vernemende dat ik haast had en nog dien avond verder wilde reizen, mij met zooveel hulpvaardigheid behandelde, dat ik reeds in den spoorwagen zat, toen de bagage van onzen Tenor nog onder de handen der Douaniers was.
Het Duitsche publiek is dit van hun eigen zangeressen gewoon. Het wil van een Parijsche zangeres iets anders zien en hooren, meer in overeenstemming met de illusie, die opera-heldinnen bij den tenor of baryton moeten opwekken.
Niet lang duurde het of de overige leden van het tooneelgezelschap kwamen ook boven: men zag er een eersten Tenor met een geweldigen zwarten baard en een grooten New-foundlander, een Basso met een taankleurig gelaat en een vleermuismantel om het lijf; een Laruette met een zeer deftig voorkomen, een Seconde amoureuse van 50 jaren met haar man en twee dochters, waarvan de eene regelrecht naar Marseille trok om er lauweren in te oogsten en de andere een kind van vijf jaren was.
Nu bergen wij zijn dierbaar stof Vol weemoed in den stillen hof, Te midden onzer lieve dooden. Zijn kunstnaars-ziel vol reine klanken Ontvonkte in ons den zin voor 't schoon. SOLO sopraan. Welluidender werd steeds de toon In onzen kring. TRIO sopraan, tenor, bas. Helaas! tot loon Ontvangt hij nu, in 't somber graf Waaraan de dood hem overgaf, Ons diep weemoedig danken. SOLO tenor.
Welke zou ze nemen? Dit melancholieke, in het zwart fluweelen kostuum, met den kanten kraag, van Hamlet; dit als Tell? Neen, hier dit, als Ben Saïd, zooals ze hem voor het eerst gezien had. Maar zij zou er ook nog een nemen van Moulinat, den tenor, en een van Estella Desvaux, de forte-chanteuse; dan frappeerde het niet, dat zij eigenlijk alleen voor Fabrice was gekomen. Maar d
Woord Van De Dag