United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Nee, alleen maar treurig," antwoordde ze. Aan 't station in Leiden was druk gejacht om Go en Else en Han en Lou in den klaar-staanden trein naar Den Haag-Rotterdam te stoppen; Gerard wierp in der haast de wilde roosjes uit z'n blikje door 't raam in den coupé, nog pratend: "Als 'k in Rotterdam kom, kom 'k je mama 'n bezoek brengen." Eddy riep tegen Han, zag Go's oogen niet.
Ze wou even zich herinneren, hoe 't maar weer precies was gebeurd: ze liep naast Ru, en was moedig, en had honderd groote en dappere plannen in haar hoofd; toen kwamen er twee de brug af, en ze vermoedde zonder woorden; ze voorvoelde; 't was als het bewustzijn van één, die vallen gaat, diep, dood;... ze had gekeken, strak, naar één punt, en het was duidelijker geworden; háár Eddy was even tusschen het dreigende beeld komen schuiven, hij, met z'n belovende oogen, z'n streelende lach; toen was hij er mee samen gevallen: z'n lach naar 'n ander, de belofte aan 'n ander....
De heer van Laeken groette Bernard met een luchtige, ietwat zwierig-geaffecteerde vriendschappelijkheid, maar niet joviaal, en 't meisje zei hem heel stijfjes goeden-dag. En ze gingen even zitten praten in een vormelijk half-kringetje. "Vind-je niet, dat Eddy er perfect uit ziet," vroeg meneer. "Nee," antwoordde Bernard.
Nu waren de tranen er, opeens in 'n stroom over haar strakke gezicht; ze stond met haar hoofd tegen den muur als om zich op te houden, en trillend over haar heele lichaam, fluisterde ze: "Hoe kòn-je, hoe kòn-je! O, Eddy, wat bén-je slecht.
Bernard had een herinnering maar hij wist niet of 't geen fantasie was dat hij als kleine jongen zich omgedraaid had in de bank om Eddy te vragen of hij zijn vrind wou zijn, en dat de ander toen ernstig op zijn knoopen had afgeteld, ja, nee, ja, nee, en dat er ja uitkwam en dat ze sedert ook, zonder daar ooit meer over te praten, vrinden waren gebleven.
In de warme kamer, waar ze niet meer aan had gedacht, stond ze opeens alleen. Hier hadden ze gezeten, samen, Eddy en zij; hier hadden ze gepraat, en was het alles gebeurd. En opeens stond de gedachte klaar in haar hoofd, dat ze liefhad. Ze zag het, ze voelde het, als iets, dat haar nu eerst goed bewust werd.
Maar Lou praatte zachtjes: "Ach, we kunnen er natuurlijk eigenlijk zoo slecht over oordeelen, omdat we geen van allen ooit getrouwd zijn geweest." "Nee, over tien jaar zullen we 't er nog wel's over hebben, hè Lou?" lachte De Veer, en de spanning was gebroken. Eddy pelde de hazelnoten voor Go; ze dronken met Hans samen uit het tinnen kroesje.
"We zullen nu wel nooit meer zoo samen zijn," peinsde Else... "Je komt natuurlijk wel 's bij ons logeeren, maar dat is toch anders... We hebben 't altijd vreeselijk goed met elkaar kunnen vinden, hè; we hebben nóóit gekibbeld, we zijn nooit boos op elkaar geweest." "Nee," en Go dacht aan dien keer, toen Els met Eddy geflirt had, en zij zoo onredelijk was geweest.
Die kan zich dan verbeelden, dat, als alles maar zus en zoo was, hij de gelukzaligste man van de wereld zou zijn en hij komt nooit tot de ontdekking, dat het z'n eigen, onvolkomen structuur is, die 'm ongeschikt maakt op de hooglanden van het geluk te leven." "Is er dan niets wezenlijk mooi voor jou, Eddy, iets, dat altijd mooi blijft?" vroeg Go zacht.
Dat zou voor Eddy zooveel beter zijn, dan zou hij misschien wel weer anders worden... en dan zou ik ook weer kunnen voelen, dat 't leven prettig is." Ze legde haar handen nu voor haar oogen om aan z'n laatste bezoek te denken; hij was op de vergadering zoo koel tegen haar geweest, zoo anders dan de anderen, die nog onder den indruk van Hans waren.
Woord Van De Dag