United States or Niger ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Nou, hoepelen jelie dan maar gauw op," zei de schilder met een vloek en lachend liepen de anderen door, de Damstraat in, terwijl Bernard en zijn vrind den kant van 't Rokin opgingen. Zwijgend liepen ze 'n poosje naast elkaar. Toen begon de Leidenaar met een stem en een glimlach waarin teleurstelling en een minachtend wantrouwen: "Doe jij er niet 'an?"
Ze zouden zeggen: de oude baljuw op het slot is gek geworden," en hij legde hem vertrouwelijk de hand op zijn schouder, "en zij zouden gelijk hebben, vrind Voss! Nu, wat dan?" De molenaar kijkt naar de punten zijner laarzen en krabt achter zijne ooren: "De waarheid is 't, mijnheer!" "Wel," vraagt de oude heer, en hij schudt den molenaar zoo'n beetje aan de schouders: "Waar drukt de schoen je dan?
Misschien dacht-i dat ik hem zou meebrengen, en dat zou ik ook misschien wel eens gedaan hebben, want Kruger was m'n beste vrind, en hij hield bijna net zooveel van Liesje als ik. O, heel veel! In dat "bijna net zooveel" ligt een wereld!
Tegen half-elf werd hij weer wakker en zag nu, van de donkere alkoof uit, zijn vrind, den student, al heen en weer loopen in zijn kamer, in zijn onderkleeren en op kousen, schommelig plat-voetend en onhandig doend in de ongewone omgeving. "Zoo!.... Ben jij al op?.... Morgen!...." "Morgen!...." "Goed geslapen?" "Best.... jij ook?" "Uitstekend.... Geen hoofdpijn?" "Nou, 'n klein beetje!...."
Wat zou je zien gebeuren dat zei ik tegen Van Vlot op een avond dat hij mij weer den kop kwam gekmaken: Laten we nou veronderstellen, zei ik, dat er op de vijftig huishouwens die bouwen moesten, veertig er zelf niet kapabel toe waren, en dat elk driehonderd gulden vrij geld in de Maliebaan had gebeurd; nietwaar, dan zou de een al was het geen verplichting, toch alweer tegen den ander zeggen: Och vrind of burger-commun, help jij me een handje, want mijn moeder is rhumatiek of aamborstig en kan toch niet zoo tusschen 't afbraak blijven zitten.
Toch hield hij van alle vier en van nog veel meer jonge-menschen die hij gewoon was te ontmoeten, in koffiehuizen en bij zijn kennissen aan huis, met wie hij gewoon was vriendschappelijk om te gaan, zonder eenige intimiteit. Want hij voelde 't nu weer hij had maar één vrind en die woonde in Batavia. O, als hij Edward maar hier had....
"Waar gaan we nou naar toe," vroeg de Hagenaar, opgewonden. "Ik ga naar huis 'k ga naar bed," zei Bernard, stroef. "Jasses!" riep André, "wordt jij weer vervelend?" Maar Bernard gaf 'm geen antwoord. "Ga je mee," vroeg hij aan zijn Leidschen vrind, "of willen we nog ergens anders gaan zitten?" De Leidenaar keek een beetje verlegen voor zich en antwoordde niet dadelijk.
Geen onderscheid, geen keur van vijand of van vrind; Met wien, voor wien men strijdt! 't is offer wat men vindt. Geen rij of legerspits, geen teeken, geen banieren! Men valt verwoed door een als aangehitste stieren, En moordt en wordt gemoord, vertrappeld, en vertreên, En nergens veiligheid dan in den moord-alleen. Zoo weidt dat wapentuig dat sabel, speer, en degen Vervangt.
Bernard merkte nu, dat hij toch wel veel van André hield en hij wilde zich daar nu niet dadelijk rekenschap van gaan vragen, hij gaf zich willig over toen hij hoorde dat de toon van zijn stem een weerklank vond in dien van zijn vrind.
Dit bloedje heeft geen maag of vrind; Ik ben niet rijk, maar geef mij 't kind, Vijf spruiten schonk mijn Machteld mij, Daar kan een zesde bij«! Het gelaat van de ter dood veroordeelde moeder wordt door een laatsten vreugdeblos overtogen.