Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Toen vroeg de man hem den weg. Daar, waar de eenden gaan, antwoordde Uilenspiegel. De ruiter ging heen, doch als Uilenspiegel bezig was met van Klaas' tweeden schoen eene galei te maken, kwam hij terug. Gij hebt mij bedrogen, sprak hij; daar waar de eenden zijn, is het modder en veengrond, waarin zij ploeteren.
Hij scheen een bijzonderen wrok tegen deze vrouw te hebben, en eene zweep zwaaiende, zeide hij met zijne grove, schorre stem: "Wat is dat, Lucy gekheid maken?" en zonder een woord verder gaf hij de vrouw een schop met zijnen zwaren schoen, en Tom een slag met de zweep dwars over het gezicht. Tom hervatte stilzwijgend zijne taak; maar de vrouw, reeds geheel uitgeput, viel in een flauwte.
Nu ga ik naar mijn vader; "Vader, uw zegen"; nu kan die schoen geen woord spreken van wege het schreien; nu ga ik mijn vader kussen; goed, hij schreit al door. Nu ga ik naar mijn moeder; o, kon zij nu maar spreken als een radelooze vrouw! goed, ik kus haar; ha, daar is het, mijn moeders adem op en top! Nu ga ik naar mijn zuster; let eens op, hoe zij bulkt!
Wie, opstaande van het bivakvuur, hiertoe de kracht en energie nog in zich voelde, begon weder voort te sloffen, vaak barrevoets, want geen schoen was bestand tegen de eischen, die er aan werden gesteld. Wie het ongeluk had uit te glijden en te vallen was een verloren man.
Tot tweemaal toe ontglipte ze Dolf, die haar bij de mouw trachtte te grijpen, maar eindelijk moest ze 't wel opgeven en plofte in 't gras neer. "Ik kan niet meer, ik kan niet meer," zei ze. "Jullie hebt je stukje eerlijk verdiend, kies maar uit." "Er zit wat in mijn schoen," zei Hans met een ongelukkig gezicht. "Er zit ook wat in mijn schoen," zei Leni. "Nu nog mooier!" riep Dolf.
Napoleon wist wel waar hem de schoen wrong. Jaloezie tegenover Eugenius de Beauharnais en Hortense speelde een hoofdrol en in het bijzijn van anderen kwam het soms tot heftige scènes, waaruit Napoleons groote genegenheid voor zijn stiefkinderen ten duidelijkste bleek.
"Mor da's niks," zei Pallieter, "'t is schoen, en lot er ons de sijs van aflakke...." en met den smaak van appelkokken en kersen in den mond zag hij naar de wit-en roosbebloemde boomen die de hoeven verborgen. Het deugdwater liep over zijn hert. Soms galmde het lied van een jongen boer, en het gehinnik van een wit of bruin paard.
»Het is iets van veel grooter waarde voor ons. Het is de afdruk van een houten been. Hier op het kozijn ziet gij den afdruk van een grooten schoen met breeden, beslagen hak, en daarnaast dien van een houten been." »Dat is de man met het houten been!" riep ik. »Juist. Maar er is ook nog een ander geweest, een zeer handig en werkdadig bondgenoot. Zoudt gij dien muur kunnen overklimmen, dokter?"
Of het een schoen was, dien men zich aantrok, omdat hij scheen te passen, dan wel of het alleen om de beleediging was, burgemeester Boom zag den spreker strak in het gelaat en vorschte naar het doel. Dat gelaat loog niet het was rood, de grijze oogen schitterden onder de gefronste wenkbrauwen.
»Ja, dit Egypte," zeide Theodorus, de beeldhouwer, »maakt op mij den indruk van een meisje, dat een gouden schoen bezit, dien zij, ofschoon hij haar knelt en pijn doet, niet besluiten kan af te leggen, niettegenstaande de schoonste en gemakkelijkste schoeisels voor haar staan, waarnaar zij slechts de hand heeft uit te strekken, om zich op eens vrij en ongedwongen te kunnen bewegen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek