United States or Moldova ? Vote for the TOP Country of the Week !
De avond rust donker op des edelen kasteel, Dáár pakken de duistere wolken zich samen; Ras zijn zij rood als het bloed van de dapp'ren! De woudenvernieler schudt herwaarts zijn helmbosch; Hij, de vernieler der trotsche paleizen, En zwaait met zijn somb're banier, Bloedrood, en duister, en wijd, Over den strijd van de dapp'ren.
Ze zouden zeggen: de oude baljuw op het slot is gek geworden," en hij legde hem vertrouwelijk de hand op zijn schouder, "en zij zouden gelijk hebben, vrind Voss! Nu, wat dan?" De molenaar kijkt naar de punten zijner laarzen en krabt achter zijne ooren: "De waarheid is 't, mijnheer!" "Wel," vraagt de oude heer, en hij schudt den molenaar zoo'n beetje aan de schouders: "Waar drukt de schoen je dan?
Het boschzwijn richt zich gants, en houdt de rollende oogen Niet van den spie meer af. Daar komt hy toegevlogen, Als tot den houw gereed. De rappe jachthond deinst, En springt gestrekt te rug. Maar de aanval is geveinsd: De listige ever schudt de borstels; wendt omzichtig En schijnbaar traag zich af... en schiet dan, snel en schichtig, Door struiken en struweel, en stormend op de vlucht...
Gewoonlijk verdwijnt hij geheel onder den waterspiegel, eenige vleugelslagen brengt hem echter naar de oppervlakte terug, hij vliegt weer op zijn zetel, schudt het water van de veeren, brengt deze misschien ook een weinig in orde en herneemt zijn vroegere houding.
Er zijn luie menschen, die soms den huishond benijden, omdat hij, als hij wakker wordt, zich eens uitrekt, zich schudt, met zijn staart kwispelt en klaar is, om zijn nieuwen dag te beginnen. Er zijn ook anderen, voor wie het morgenbad of de morgenwaschpartij en het toilet maken een der genoegens van het leven is, dat men niet te haastig mag afroffelen of als een machine verrichten moet.
Daarin laat men ze tot aan het gebruik staan, maar schudt ze tusschenbeide om. Soms kookt men er rozijnen door. Gedroogde appelen worden goed gewasschen en dan in water, wijn en water, of bessensap, goed onderliggend, zacht gekookt; men voegt er suiker, kaneel en citroenschillen bij.
Men schudt geen poëzie als de hier bedoelde uit den mouw, en wat het zeil aangaat, wie zag er ooit een met negen-en-twintig vakken? Blyft men in-weerwil hiervan m'n nauwkeurigheid wantrouwen, 't spyt me wel, maar ik zal trachten my in 't verdriet daarover weer te schikken. Men is nu eenmaal niet voor z'n pleizier op de wereld.
Wat gebogen was, heft zich op; wat weggedoken was, schudt zich de wieken vrij; wat verstomd scheen praeludieert op een lied; wat geen verf meer had, schiet zich kleuren aan. Alles is als wachtende op de herboorte. En deze komt, binnen weinig tellen. Zij komt met den wind, die den nevel verdreef; met de zon, die zich haast, om te stralen; met den gloed, die het vlietende leven terug roept.
Hij schudt triestig het hoofd. Ik hoor niets van hem. En je dochter? vraag ik, om meer te weten. Ziek, in het hospitaal. Te Genua. O God, wat vind ik dat alles vreeslijk! En ik kan toch niets daar aan doen! W
"Er is geen gevaar voor, Frans; ik zal ernstig veinzen, aan de zaak te gelooven; doch intusschen, onder een of ander voorwendsel, op den voorhof gaan om te ontdekken waar het nest is en hoe men er bij kan geraken.... Gij, Frans, zeg van dit alles niets aan wie het ook weze, zelfs niet aan uwe moeder; andere mis ik nog mijn doel.... Waarom glimlacht gij zoo bitter en schudt het hoofd?