United States or Tonga ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het meisje was altijd even treurig; ook baas Kobus verkeerde voortdurend in slechte luim; maar geen van beiden durfde echter denken, dat er nog de minste hoop bestond om de voltrekking van het gevreesde huwelijk te ontsnappen.
"Hij heeft trek in zijn eten, Strijkman. Ja, Kobus, we gaan naar huis! Kom, zanik nou niet langer en geef het geld." "'k Heb 't niet bij mij; kom dan morgenavond maar na tienen." "Nou, goed dan! 'k Zal zoolang wachten, maar om tien uur precies sta ik op je stoep. Dag, Strijkkie! Kom, jongen!"
Och, voor een ander is hij niets, niemendal, maar voor mij is hij erg aanhalig, dat is waar, hoor. Heb je nu mijn briefje?" "Ziedaar, juffrouw." "Goeien avond. Zeg goeien avond, Kobus." De knaap hoort het niet en verlaat met zijn moeder Strijkmans winkel.
Meneer, mevrouw, de juffrouw, 's nachts half een in de goot, pretmakend in de goot, zóo dat de dakpannen omlaag kieperden en de juffrouw die na benejen wou springen 't was van zulk eene nachtmerrielijke aandoening, dermate keel-nijpend en zenuwspannend Heer-in-de-hemel: drie tegelijk gèk! dat ze in fatale verstijving, in 't portaal benee te pletter gehobbeld zou zijn, als Kobus 'r geen vinnigen trap had gegeven.
Zoodat ik maar zeggen wil, dat beskrijven niet veul ofdoet. Maar daarom zei Kobus altijd, in die winter toen 't nog reis zoo erg was: as ik er eentje te pakken kreeg, ik zou 'em teekenen, dat ik 'em voor goed zou kennen..." Ik herhaalde mijn wensch om met juffrouw Noiret alleen te blijven. Zoodra de babbelachtige vrouw gegaan was, borst zij in tranen uit.
Nu en dan verheldert een domme lach zijn wezen en roept hij op een doffen toon, zich half omdraaiend: "Moeder, hij loert er op! maar hij krijgt ze toch niet..." "Kom eens hier, Kobus!" Langzaam nadert de idioot, en als hij bij de tafel staat, zegt zijn moeder, op den pandjesbaas wijzend: "Hij wil je vader worden. Hoe vind je hem?" "Vader is dood, ik heet Dorus. Dorus, is 't zoo goed?"
Eenigszins verward door de omgeving, de strenge blikken van den procureur en vooral door de woorden van Kobus, die juist "moeder, mooi hier, hé?" zegt, stottert zij: "Ja, ja, ziet u-u uwé, een eed..." En zich herstellend, vervolgt zij op vaster toon: "'k Heb 't kind zoo van de straat opgenomen, en ik ga alleen op hem af, weet u.
"Met zoo'n kind is je kost gekocht," hadden de bedelaars van beroep, die in haar straat woonden, dikwijls met een soort van naijver gezegd, als zij den jongen zagen; maar ofschoon zij slim en sluw genoeg was om deze aanduiding te begrijpen, was zij er tot nog toe niet toe overgegaan om haar Kobus tot broodwinning te gebruiken.
Trouwt zij met Theodoor Peeters, dan wordt zij eene juffrouw, moet niet meer werken, draagt kleederen van zijde en komt voor den burger als eene madam uit de stad...." "Madam, madam?" viel Kobus Noppe met ongeduld in hare rede. "Onze eenvoudige Lisa eene madam? Waar zijn toch uwe zinnen, vrouw? En daarenboven, gij weet niet wat ge zegt.
Alleen op 'n stoel, luguber-verlaten, snel te hoop geworpen, puilden de rokken, de rokken van mevrouw en juffrouw Amélie, de rokken die ze den vorigen avond hadden gedragen, toen ze naar bèd gingen. "O, Kobus" , hakkelde Chris, náár lang de driè klinkers rekkend: "Ze binne d'r niet! En de rokke, de rokke...." "Zou je ophoue met je gebler!" , zei hij, grimmig: "doe de deur toe!"
Woord Van De Dag