Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
"Dorus! Kobus! Kobus! Dorus! Hè, hè, hè, hè," en luider: "Gaan we nou heen, moeder?" De schrik slaat Strijkman om 't hart, als hij die woorden hoort, en de procureur ziet beiden bijzonder doordringend aan. Zoo verbeeldt zich ten minste het edele tweetal, dat, als door een gemeenschappelijke ingeving gedreven, opstaat en aanstalten maakt om te vertrekken.
Zijn gedachten verdeelen zich weer tusschen het speldje en den jongen. "'t Is ordinair goud. Is dat je zoontje?" "Ja! en wat zou dat?" "'n Aardige jongen. Hoe oud?" "Zestien jaar. Hoe is 't, geef je nou vijf gulden?" "Vijf gulden? 't Is te veel, moeder, ik kan 't niet doen. Hoe heet hij?" "Kobus! Maar wat gaat dat jou eigenlijk aan?" "Och!
Zij naderde hem en vroeg half schertsende: "Nu, Kobus, jongen lief, op welken doorn hebt gij getrapt? Gij gaat even uit, om ons gebroken houweel naar den smid te brengen, en daar keert gij terug met een gezicht als de kwade moordenaar! Wat is er alweder?" "Ik heb moeder Houtman ontmoet," zuchtte hij. "Is het het anders niet? Wat wonders is daar aan?"
"Asjeblief!" zei Chris, 'r naaidoos met de lootjes overreikend: "asjeblief da's om te beware!" "Hei je dat gevonde?", vroeg-ie met wetsrimpels in z'n voorhoofd. "Néé," hijgde Chris, 'm ineens met 'r verweekende ver-steening overdonderend: "nee ze binne van mijn de nommers hei 'k in me beurs Kobus wil me vermoorde de bedde binne leeg!"
Dat uw man leze wat er op staat: hij zal er de verklaring van het schrikkelijk raadsel op vinden." Baas Kobus nam het ei, dat de fourier uit den zak had gehaald, en las met de grootste verbaasdheid: "Theodoor heeft den spot met u gedreven." "O, mijn God, wat wil dit zeggen?" riep moeder Noppe, die eenen lichtstraal in haren geest voelde dringen. "Wat dit beteekent?
Met een zonderlinge uitdrukking van dwaze verwondering ziet Strijkman vrouw Juttner aan, die onbedaarlijk lacht, nu en dan naar haar zoon Kobus, die bij het venster staat, kijkt en, op hem wijzend, giegelend zegt: "Wou je zijn stiefvader worden? God beware hem er voor!"
Hè! hè! hè! hè! dat heb ik er ten minste bij gewonnen: van jou ben ik af; jij maakt mij niets, niemendal meer, geen lor!" "Och! och! had ik hem toch maar getrouwd," zuchtte vrouw Juttner, toen zij weer op haar kamer was. "Ik zou hem wel kleingekregen hebben. Kom hier, Kobus ; kom hier, stumper.
"Zij wisten niets; daarom konden ze niemendal zeggen..." "En wat zou 't dan verder?" "Ze zeien, dat hij gevraagd had, of ik de moeder was van Kobus of z'n pleegmoeder, en of jij ook al vroeger kennis aan mij had gehad, en zoo al meer." "God bewaar me!" "En dat er sprake van was, dat jij op een erfenis loerdet... Afijn, de man wist zoo wat den heelen boel, naar 't scheen..."
'n Beest in angst assimileert zich met 't coloriet der naaste natuur 'n haas heeft zandkleur 'n rups 't groen der blaren 'n ouwe, eerbare dienstmaagd, beklauwd door 't meest duvelsch woord uit mansmond versteent in gebaar en verpleistert als witkalk. Chris, zelfs niet oog-knipperend, staarde bewustloos van Kobus naar den stoel met mevrouw's katoentje en Amélie's zomersche jurk.
"Hou je mond; je doet 't toch ook om de duiten." "Waarachtig wel! Maar 'k wou er eerst niet aan, dat weet je toch heel goed. En heb ik niet de meeste moeite en last er van gehad, om dien stumperd wijs te maken, dat hij Dorus heet?" "'t Is wat moois; hij zeit er nog altijd Kobus bij." "Kan ik dat helpen?" "Is 't dan mijn schuld?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek