Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
"Kom," zei 't vrouwtje den eersten keer, dat Ida de naaidoos weer gebruikte, "nu zal 't me toch benieuwen, of je er alles weer zoo netjes in krijgt, als het er straks in lag." Ida had de hand al uitgestrekt, om op hare gewone manier "den boel," zooals ze het noemde, weg te stoppen. Nu trok ze met een verlegen lachje de hand terug en begon stuk voor stuk zorgvuldig te bergen.
Toen niet lachen, hoor toen zocht Ida al haar goed bij elkaar: kastje, kapstokken, boekenplank, schooltasch, naaidoos, alles werd uitgehaald en leeggemaakt. Uit alle hoeken van het huis werden nog losse, verdwaalde stukken goed bij elkaar gescharreld. En dat heele rommeltje spreidde Ida in een grooten kring op den vloer uit.
Eens kreeg Ida op haar verjaardag een mooie naaidoos present met alles, wat er zoo in behoort. De doos zag er keurig uit van binnen: schaar, vingerhoed, naaldenkoker, speldenkussentje, centimetermaat, klosjes garen en zij alles had er zijne eigen plaats, en toch bleef er nog ruimte genoeg over voor een handwerkje. Alles was er in voor 't grijpen.
Sprong ergens een knoop of haakje af, brak er een band, kwam er een scheurtje of gaatje, dan zei 't vrouwtje: "'t Is raar, maar de vingers kriebelen mij al weer: ze rusten niet, eer ze naald en draad te pakken hebben. Dat gaat jou zeker ook zoo, is 't niet?" Wat kon Ida anders doen dan gauw de naaidoos halen en aan 't werk gaan!
Even schokte 'r lichaamsmassa als een zuigerstang in de dekenholte, even floepte 'r hartmokering de lakens als 'n tooneelzee in golving dan bezeten-van-vrees an 'r naaidoos in de meidenkamer denkend, de doos met de gespaarde Amsterdamsche lootjes, veerde ze 't bed uit, om de kaars an te steken. De wekker stond op kwart òver twaalf.
Toen, gedragen door 'r koelbloedigheid, stapte ze de wijde diepten der trap-treden af, ging de logeer-kamer binnen, sloot de deur, greep 'r naaidoos, liet zich zonder aarzeling uit het venster vallen.
Nooit kon ze het vinden met haar goed: alle dingen maakten het haar lastig. Ze had haar naaidoos nog geene week, of alles was veranderd. "Waar is mijn vingerhoed?" Maar de vingerhoed had zijn' post al lang verlaten. Den volgenden dag vond de meid hem terug, platgetrapt, onder 't karpet! "Waar is mijne schaar?" Maar de schaar liet naar zich zoeken.
Sluit jezelf niet in een naaidoos op, omdat je een vrouw bent, maar neem deel aan wat er buitenaf voorvalt, en maak jezelf geschikt om een plaats in te nemen op het groote wereldtooneel, want dat gaat de vrouw zoowel als den man aan." "John is zoo verstandig; ik ben bang, dat hij mij dom zal vinden, als ik vragen doe over politiek en zulk soort van dingen."
De spelden op het kussentje keken met hunne schitterende oogjes rond, alsof zij zeggen wilden: "Zitten we hier niet mooi, hier kun je ons altijd vinden." Ja, zóó was het, toen Ida de naaidoos kreeg. En zóó zou het stellig ook wel gebleven zijn, als een ander meisje er baas over geweest was. Maar Ida trof het nu eenmaal ongelukkig met alles, wat ze had of kreeg.
Ze voelde dat ze voor 'r behoud èn voor 't behoud van 'r naaidoos met de amsterdamsche lootjes, tegenover den verdachten huisknecht koelbloedig moest zijn. Anders stróómde 'r bloed. "Ik zal niemand wat zegge," sprak ze, nog steeds in den muur, in de witkalk: "as jij maar zeker weet datte ze thuis binne." "Dat wéét 'k ...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek