United States or Northern Mariana Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij schudde zachtkens het hoofd, en een lachje van geluk zweefde over haar beeldschoon aangezicht, als de adem der jeugdige lente over een rozenbed. »Zij is onschuldig; bij Mithra, zij kan niet schuldig zijn!" riep Cambyzes andermaal, terwijl hij zonder acht te geven op de aanwezigen, op de knieën viel.
Zij zei alleen maar: "Toe Elsje, haast je een beetje!" omdat het kind niet dadelijk instapte en keerde zich met een vriendelijk lachje om, toen ze zich door een beschaafde vrouwenstem bij den naam hoorde roepen en een keurig gekleede dame achter zich zag staan.
"Waarom kijk-je me zoo aan, Go? Je maakt me verlegen." Z'n stem zong doordringend en ze voelde opeens 'n gezond ongeduld opkomen, tegen de verslappende bekoring, waarmee hij haar omspon. "Ik had niet gedacht, dat je zooveel zou eten," zei ze met 'n lachje: "dat hoort niet bij je figuur."
Luid klopte het hart van den kalmen man, toen hij onder den indruk dezer betooverende woorden Suze's beide handen tot verbrijzelens toe in de zijne drukte. Met een pijnlijk lachje trok ze hare handen terug, en ging voort te spreken op onachtzamen toon, alsof de zaak hare belangstelling niet verdiende: »Uit je brieven heb ik gezien, dat je hier heel verstandig begonnen bent!
Nou, zeî ze met een verlegen lachje, als om zich zelve te verontschuldigen, en zij aarzelde nog, ... eindelijk, nog zachter: ik geloof, dat we niet meer alleen met ons tweeën zullen blijven in 't leven ... Zij keek hem aan, haar oogen dicht bij de zijnen, om te zien of hij 't begreep, daarna sloeg zij ze neêr, dicht over haar hand die op zijn schouder lag, als wilde zij haar vel nauwkeurig bekijken.
Wesslowsky heeft Alexei er van verteld, en we hebben ontzettend gelachen. Il est très gentil et très naïf," zeide zij weer met hetzelfde lachje. "De mannen zoeken naar verstrooiing en Alexei heeft behoefte aan gezelschap, daarom zijn mij al deze gasten zeer welkom. Wij hebben leven en vroolijkheid noodig, opdat Alexei niet naar wat nieuws verlangt.
"Ach, als u de zaligheid kende, die wij smaken, terwijl wij Zijne bestendige tegenwoordigheid in onze harten gevoelen," zeide de gravin en lachte zalig. "Maar de mensch gevoelt zich dikwijls niet in staat zich tot deze hoogte te verheffen," antwoordde Oblonsky, die nog steeds met een lachje zijn onafhankelijkheid trachtte te verdedigen.
Contre le sort....!" en den jonker schouderophalende, met een lachje aanziende, dwong zij hem tot een verplichtend antwoord, 't welk echter in een eenvoudig: "Veel eer!" bestond. Had zij dan geen gevoel, geen moederlijk gevoel, die rijke vrouw? Was zij er dan ééne die onbewogen een lijdend kind kon verlaten, om een voorbijgaand genot te smaken?
"Kom," zei 't vrouwtje den eersten keer, dat Ida de naaidoos weer gebruikte, "nu zal 't me toch benieuwen, of je er alles weer zoo netjes in krijgt, als het er straks in lag." Ida had de hand al uitgestrekt, om op hare gewone manier "den boel," zooals ze het noemde, weg te stoppen. Nu trok ze met een verlegen lachje de hand terug en begon stuk voor stuk zorgvuldig te bergen.
"Beste schat!" zei Dorbeen, toen het heel stil was, met een lief lachje "ze hebben immers al heel veel van mij gehoord". "Hoe zoo?" vroeg mevrouw Dorbeen. "Wel, ze hooren immers u, mijn beste! en zijt gij niet van mij?" antwoordde hij, heel "droogkomiek".
Woord Van De Dag