Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Anders knikte ze, anders herkende ze zijn manier van loopen. "Middag", zei hij, de zakjes neerleggend, naast 'n gulden die 'm hinderde. En in de nog durende stilte, wikkelde hij de azijnflesch uit het papier. Wantrouwig de tante en Druif aankijkend, vroeg-ie: "stoor 'k?" "Nee, jij stoort niet", antwoordde Druif. Z'n gelaat was vetter, voller geworden z'n stem had dezelfde vadzige klanken.
"Nou?" , vroeg-ie vuurrood van genot: "wat zeggen jullie da
"En dan duurt 't hoogstes twee dage", praatte ze mat, den adem-nimbus in parelmoere wrijving vervlakkend. "Wat?" , vroeg-ie nog eens, schuw naar den gepletten zakdoek op den stoel, 'n zakdoek met bloedvlekjes kijkend. "De muur", zei ze, terug-zittend, de blauwe lucht bestarend. "Ja", zei hij, onnoozel-weg, niet begrijpend wat ze bedoelde.
"Hoe komt ze aan jene..." vroeg-ie nijdig. "Hou je mond." Ze keken elkaar aan, hielden d'r mond voor de kinderen. "Ze komt al bij, pa!" "Zouen we d'r op bed leggen?" "Laat ze eerst heelemaal bijkomen." "Gaat 't wat beter, moeder?" Flauwtjes opende ze de oogen, keek nòg-bewustelooos om zich heen, sloot de oogen en bleef stil liggen. "Kom nou, moeder!" "Hoe gaat 't grootmoe?"
Dan, driftig de elbogen in 't kussen borend en geen oog van Eleazar's lippen afhoudend, vroeg-ie: "...Heit-ie me opgegeven?" "Nee." "Dat lieg-ie! Dat lieg-ie! 'k Zie 't an je smoel!", jammerde de zieke, den mond smartlijk gevierkant.
Rebecca dekte 'm toe, streelde 'm over z'n haar toen kwam ze bij Eleazar, bij 't dakraam. "Wat heit de dokter gezeid?" , vroeg-ie fluistrend. Ze keek 'm aan, zonder 'n woord te spreken, met oogen waarvan de dikke tranen alles zeien. "Heit-ie iets iets èrgs gezeid?" "Ja," zei ze moeilijk: "hij mòt na 't gasthuis 't mòt"... "Na 't gasthuis en dan?" "Dan is d'r 'n k
Benee, voor 't huis, passeerde 'n agent, die vreemd naar boven keek. "Zoek je wat?", vroeg-ie. "Nee," zei Kobus: "de schoorsteen rookt." "Mot je daarvoor in de goot klimme?" "'t Mot voor meneer," riep Kobus òm wat te zeggen. De agent, rustig-pruimend, taxeerde den rookloozen schoorsteen. "Val d'r maar niet af," maande-die. "Welnee, man," lachte Kobus gedwongen.
Zoo liggend, als op slapen af, vroeg-ie dof: "....Van Rebecca? Van Rebecca?" "Ja," zei Eleazar: "en zij van mij".... "Ken nie gebeure ken nie gebeure," hijgde Poddy: "Rebecca is hier noodig".... "Dat weet 'k we hebben nog zeven magere jaren den tijd de vette kommen later" en 'r hand nemend tusschen zijn twee groote handen: "al zeg-ie nee we doen 't toch. En jij gaat na 't gasthuis.
"Asjeblief!" zei Chris, 'r naaidoos met de lootjes overreikend: "asjeblief da's om te beware!" "Hei je dat gevonde?", vroeg-ie met wetsrimpels in z'n voorhoofd. "Néé," hijgde Chris, 'm ineens met 'r verweekende ver-steening overdonderend: "nee ze binne van mijn de nommers hei 'k in me beurs Kobus wil me vermoorde de bedde binne leeg!"
Ze zat met de handen gevouwen alsof ze niet gehoord had. "Ben je tot andere gedachten gekommen, moeder?".... Ze bleef in dat stugge zwijgen, liet het hoofd achterover gaan in den leunstoel, knipte de oogleden dicht. "Ben je niet lekker?" vroeg-ie, omdat ze zoo stil bleef en hij nou pas oplette, dat ze zoo geel-bruin en gerimpeld en oud was bij het licht van de lamp. Ze schudde 't hoofd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek