Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
"Kijk grootmoe, er komen golfjes in, hè, hoor es!" "Kom hier maar," zei Grootmoe verschrikt door de vreeselijke windvlaag. "De ruit kon wel eens inwaaien. Ga er niet zoo dicht bij staan. Hier kan je ook kijken." "Het water komt al verder. Straks kan moeder er niet eens door als ze thuis komt," merkte Bart op. "Welnee," zei grootmoe, "dat duurt nog zoo lang.
"Ik begrijp niet, wat u bedoelt met "hen storen," zei Elinor; "u waart toch met hen in de zelfde kamer, niet waar?" "Welnee! hoe komt u erbij? Heere, Juffrouw Dashwood, denkt u, dat zulke verliefde lui vrijen, waar anderen bij zijn? O foei, neen; ik dacht, dat u wel beter wist!" "Neen, neen, ze zaten samen in den salon, en ik hoorde alles, omdat ik aan de deur stond te luisteren."
"Heb-jij soms weer niet d'een of anderen mallen streek uitgehaald, gekke Sam," vroeg Bernard. Toen bewoog Sam zijn mooie witte rechterhand langzaam langs zijn gesoigneerden knevel een eenvoudig gebaar zonder fattigheid en zei, met oogen die kinderlijk-vroolijk lachten: "Ik?.... welnee!.... iets mals?.... nee, hoezoo?.... Van dien hoed, meen je?...."
Benee, voor 't huis, passeerde 'n agent, die vreemd naar boven keek. "Zoek je wat?", vroeg-ie. "Nee," zei Kobus: "de schoorsteen rookt." "Mot je daarvoor in de goot klimme?" "'t Mot voor meneer," riep Kobus òm wat te zeggen. De agent, rustig-pruimend, taxeerde den rookloozen schoorsteen. "Val d'r maar niet af," maande-die. "Welnee, man," lachte Kobus gedwongen.
"Trek de deken maar recht," knikte hij. 't Was toch 'n verheugend gezicht 't meisje dat 't kussen klopte en gladstreek z'n deken. Ze wreef met de handen er over, zat op den rand van de bedstee, waar Saartje gezeten. "Hei-je geen laken?" "'n Laken welnee!"... "En leg-ie niet koud?"... "Alles gewoonte"... "Wij legge warmer," lachte ze opnieuw. "Wie?", vroeg hij stug.
Welnee goud en zilver, anders had de man niet bij zich en dat is niet veel." "Kom, kereltje, wij behoeven elkaar niets wijs te maken. Beken nu maar, dat jij den sleutel hebt gevonden, en dan praten wij er geen woord meer over." "Haha," dacht Brammert, die de slimste was, "nu verklap je jezelf, zoonlief. Jij hebt het op mijn leven gemunt, zoodra ik den sleutel in mijn bezit heb."
En al heb je nu ook jaren verlangd eens één enkel keertje bij hem, bij hèm, te mogen zijn, heelemaal op je gemak voel je je niet. Maar.... "Gaat u toch zitten. Wou u wat meer in het licht komen? Om aanteekeningen te maken? Zoo, dat is heel aardig. U dòe maar! Een sigaar? Nee, ik vind uw vragen niet onbescheiden.... Welnee, heelemaal niet. Vraag u maar gerust."
"Ja, 'n jaartje rondtrekken, om wat in allerlei bibliotheken te snuffelen, voor m'n dissertatie." "O, en dan promoveeren?" "I think so, ja. Zullen we wat oploopen?" "Nee, als je nu tégen je wil..." "Welnee, dat was maar 't eerste oogenblik. M'n eerste opwelling, als ik 'n kennis zie, is altijd weg te loopen.... kun-je 't begrijpen? Ik heb er vaak zelf spijt van.
Je zou zweren dat 't vlakbij was." "Krijg u 't koud, tante?" "Ja, 't is altijd koel an 't strand 's avonds." "Jongen, jongen, wat komt 't water opzetten!" "Zou oom geen kou kunnen vatten?" "Welnee. Die dut hier elken avond." "Zou z'n sigaar niet kwaad kunnen?" "Z'n sigaar. Waar is z'n sigaar?" "Hij heeft 'm laten vallen." "Nee, niet meer oprapen, Cor, nou rook-ie 'm toch niet meer."
Bij wie wil leven, bij die overheerscht eenvoudig de instinctieve drang en bij wie het verstand overheerscht, die moet inzien dat de kans om ongelukkig te zijn veel grooter is, dan de kans om gelukkig te zijn, dat de zoogenaamde optimistische beschouwing volkomen opweegt tegen wat we pessimisme noemen. Maar u begrijpt wel, daarmee is niet gezegd dat ik een mopperaar ben. Welnee.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek