Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Ze zat met 'r elbogen op 't kozijn gestut dikke tranen vielen op 'r omslagdoekie. Voelend dat-ie 't z
Scherp hoekten Eleazar's elbogen hij was 'n kwajongen 'n kind dat 'n pak voor z'n broek most hebben 'n leugenaar. De drift deed de aeren van z'n slapen zwellen. Reggie vergetend, ènkel 't gelaat van den week-zinlijken jood met den zwarten ringbaard ziend, zei-ie snerpend-grimmig: "Ik lieg j
Wouter zat met beide elbogen op de tafel, en liet daarop het hoofd rusten.
Zijn haren, reeds vergrijsd en hoe ook gedund, waren met zorg gekamd, vielen hem op de schouders en daalden tot zijn elbogen. Zijn gelaat was heel bleek en gezwollen, zijn blik dof. De aandoening deed zijn oogen en zijn lippen trillen. Men zag hem aan, dat hij wilde spreken, maar het niet kon. Hij gaf ons met zijn hand een teeken naderbij te komen, om ons te kunnen begroeten.
Wouter dronk 'n paar teugen, en behandelde de daartoe gebruikte gereedschappen met 'n eerbiedige teederheid, zuiver water en helder glaswerk waardig. Toen-i eindelyk had uitgehoest, zat de jongeheer Eugène met breed-uitgestrekte elbogen voor een der enkele lessenaars in 'n fransch romannetje te lezen. Dat Dieper al weer op z'n boeken lag, spreekt vanzelf.
En temidden van al deze verbazingwekkende dingen stond daar juffrouw Skinner, glimlachend en zich een beetje achteraf houdend, met de puntige elbogen in haar lange slappe handen, en al maar glimlachend om en bij haar neus, met een oneindig diepzinnigen glimlach. "Zelfs die oude heks van een grootmoeder ziet er opgeruimder door uit," zei Lady Wondershoot.
Dan, driftig de elbogen in 't kussen borend en geen oog van Eleazar's lippen afhoudend, vroeg-ie: "...Heit-ie me opgegeven?" "Nee." "Dat lieg-ie! Dat lieg-ie! 'k Zie 't an je smoel!", jammerde de zieke, den mond smartlijk gevierkant.
Niet omdat hy alles begreep, nog minder omdat alles hem schoon voorkwam, maar de geheele zaak was hem te vreemd om niet z'n aandacht volkomen in beslag te nemen. Z'n wangen rustten op beide vuisten, en z'n elbogen op de leuning der bank vóór hem.
"Hei-jij in 'n gasthuis gelegen?", vroeg ze, op de elbogen leunend. Hij knikte. "Ook voor je borst? En besser geworden?" , zei ze, met 'n tikje ontwakenden wil. "En hóé besser!", lachte hij: "denk is an: in 'n gasthuis in Brooklijn in 'n
Aller oogen richtten zich daarheen, met vuisten en elbogen drong zich iemand naar voren, baande zich een weg tot voor de tafel, waarop het nagemaakte Charter lag, en riep: "Hier is het Charter van Czernovië!" Het was Rob, die zoo sprak.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek