Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Was ik het maar nooit begonnen. Maar 't is toch ook vier ton! Als ik die kluit uitbetaald krijg, kan 't er wel af. Hm! die procureur is niet scheutig. God weet, hoe lang 't nog duren kan, eer... En 't is niet sekuur ook. Vrouw Juttner is te goochem. O! Philip, wat ben je een ouwe ezel geweest! Ja, maar ik moest toch een jongen hebben. Dat die Kobus, die krates, ook juist zoo'n moeder heeft.
In juffrouw Juttner's kamertje zit Strijkman in zijn gewone zondagsche pak met zijn onafscheidelijke parapluie tusschen de knieën, en de weduwe, alias juffrouw Blommers, geeft haar zoon Kobus nog, zooals zij het noemt, een pil in, door te zeggen: "Nou niets vragen of zeggen, alleen antwoorden, hoor je?" "Ook niet zeggen van Dorus, moeder?" "Dorus, zoo heet je immers.
"'t Is goeie hoor," grinnekte-die gelaten: "as je maar niet door de ruit van de tochtdeur schiet." Met werd-ie door de agenten gegrepen. "Boeit 'm," zei de burgemeester. Z'n revolver bleef dreigen, tot Kobus achter de tochtdeur verdween. Toen bestapte de detective zelf 't laddertje en in de logeerkamer, bewuster, nu de vogel geknipt was, begon-ie dadelijk z'n verhoor.
Meneer, mevrouw, juffrouw Amélie, Jans, Kobus: iedereen wist, dat
Kobus aanvaardde het ei met bevende hand en bekeek het eene wijl; maar dan hief hij het hoofd op en staarde zijne vrouw met strakken blik en wijdgeopenden mond aan, als iemand, die zijne eigene oogen niet kan gelooven. "Welnu, zijt gij stom geworden? Zeg, wat staat er dan op het ei?" riep de bazin met toornig ongeduld. "Er staat.... er staat op, dat Lisa met Frans Houtman moet trouwen."
Ja, zóó was 't gekke begin geweest. Kobus, de huisknecht, had 'r zich niet druk om gemaakt die vond
Wel zeker heeft een hen het ei gelegd zooals het is." "En wat staat er op, Christien? Eene klucht zeker?" "Ja, kon ik maar lezen. Daar, Kobus, zie gij zelf." Zij reikte haren man het ei, en deze, na het met eene klimmende verwondering te hebben rondgedraaid en bekeken, hield het stil onder zijne oogen, als poogde hij den zin der letteren te ontcijferen.
Strijkman ziet strak voor zich, totdat de deur weder geopend wordt en dokter Abels gevolgd door Dorus, binnentreedt. Als deze Strijkman ziet, glijdt een bijna onmerkbaar lachje over zijn trekken, maar het verdwijnt, als hij Kobus Juttner bemerkt, die hem nieuwsgierig en onnoozel aankijkt. Dorus ziet den dubbelganger medelijdend aan.
Bovendien, ik heb hem immers van klein kind af gekend, en hij mij ook ook; ik was temet de eenige, dien hij nog na zijn ziekte herkende. Is 't niet zoo, beste jongen?" Strijkman spreekt luid en gejaagd. "Ja, oome,.... Dorus heet ik, Kobus en Dorus!" Vrouw Juttner krijgt het benauwd, en Strijkman wischt zich tersluiks een paar kille druppels van de slapen.
Hij had ook wel gemoedelijker kunnen praten, want Chris, de ouwe meid, te zeer besprongen door de nachtmerrie van vliegende mensch-beesten, dozijnen vleugels en 't akelig-grinnekend maansikkeltje, zakte in mekaar, en Kobus, met koud-gespannen haren en 'n hart dat te bersten klopte, holde 't kamertje uit, de trappen af, in één zet door, tot-ie in 't sousterrein achter de gesloten deur in de dekengrot een schuilplaats had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek