Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Even zedig, even eerbaar was een eeuw later de »burgerlijke vrijage« tusschen Kobus en Agnietje, ons door Justus van Effen verhaald in zijn »Hollandschen Spectator«, vertoogen, die aan hun levendigen verhaaltrant de eer danken van hunne plaats in tegenwoordige bloemlezingen.
Toen je zou zooveel listigheid niet achter 'r zoeken had mevrouw gescheld en 'r poes-aaierig verzocht allemaal nuttelooze boodschappen te doen, dingen die niet noodig waren, die Kobus net zoo goed had kunnen halen, Kobus die vanavond met Tutu en Zo op den loop was, ook met boodschappen voor meneer.
De kamer, waar het tweetal roofvogels zich nu bevindt, is een achterkamer met het uitzicht op een plat; zij is schamel gemeubeld, maar een vorstelijk verblijf in vergelijking met het armoedige vertrekje, vroeger door de weduwe bewoond. De onnoozele Kobus ziet door het venster naar een loerende kat, die op het plat een paar rondhuppelende musschen belaagt.
De melkboer gaf 'n scheutje toe, wijdscher dan z'n duim in de pint had verschalkt de jongen uit den comestibleswinkel 'n eerbiedsstaaltje om nimmer te vergeten! die dagelijks kwam hooren of 'r rookvleesch, saucisse, blokworst, gelardeerde kalfslever noodig was, stopte Kobus 'n handteekeningen-album in de hand, met het bevend verzoek of meneer en mevrouw zoo buitengewoon vriendelijk wilden zijn hun namen, elk op 'n blanco bladzijde, te schrijven.
Mochten wij alle driè dood gevonden worden, dan schenk ik dit hebben en houen aan de gemeente mijner inwoning, die er de vrije beschikking over zal hebben, mits de naam Pieter Zwaluw aan het fonds verblijve en onder voorwaarde dat mijn huisknecht Kobus en mijne dienstboden Chris en Jans een jaargeld van vijfhonderd gulden ieder ontvangen.
Dat was Woensdagavond. Donderdagmiddag begon óok Kobus te twijfelen. Hakkelend je kon zoo merken dat ze met 'r woorden geen raad wist zei mevrouw aan Chris, dat juffrouw Amélie ineens zoo'n idee had gekregen, om wat hóóger in huis te slapen. Of Chris 'r wat tegen had voor 'n dag of acht de logeerkamer in 't benedenhuis te betrekken? Kobus sliep toch ook in 't sousterrein b
Kobus heet hij, doof is hij, Dorus-Kobus, Kobus-Dorus, 't heeft allemachtig veel van mekaar, hij zal evengoed op den roep "Dorus!" luisteren. Hè, hè, hè! oude Philip, dat is een buitenkansje. Met de papieren van den "krates" maken we van Kobus Juttner Dorus Makko... Hè, hè, hè, hè! Dan worden we voogd en dan krijgen we geld, hè, hè, hè, hè!"
Inderdaad, moeder Noppe had, onder het slaken van eenen angstkreet, de achterdeur opengeworpen, en stond daar nu, ontsteld en bleek, te midden der kamer met een ei in de hand. "Ik heb het wel gevreesd!" klaagde zij. "Kobus, Kobus, dit is uwe schuld. Het huwelijk onzer dochter mocht zoo haastig niet gaan. Na is God op ons vergramd. Zie, een nieuw bevel!"
Op dat gejok had ze gezwegen, in de keuken nog wel 'n dik half uur op Kobus wachtend, die met Tutu en Zo naar den hondenscheerder was geweest, om de propere diertjes te laten wasschen. "Kobus," had ze benauwd gegrommeld: "d'r gebeure hier tegenwoordig dinge die nièt zuiver zijn."
Terwijl zij nog immer bezig waren met dus aan hunne verontwaardiging lucht te geven, hoorden zij eensklaps achter hunnen rug eene zachte minzame stem, die hun zeide: "Dag, baas Kobus, dag, bazin Noppe. Heeft men goed geslapen dezen nacht?" Theodoor Peeters had zijn hoofd in de deur gestoken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek