Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Een vletroeier, die het vuur gezien en de schoten gehoord had, begreep dat daar wel wat te verdienen kon zijn. Hij roeide op mij af, en toen ik hem aanriep, stak hij mij de handen toe. Ik was op dat oogenblik nog geen achtste mijl ver gekomen.
Ik wilde antwoorden, maar al bij het eerste woord, dat ik zei waggelde de heele tribune, zoodat de deftige redenaar wankelde en alle aanwezigen de vingers in de ooren stopten. Ik sprak daarom heel zacht en onderdanig eenige woorden, stak, om er kracht bij te zetten mijn linkerhand in de hoogte en keek op naar de zon alsof ik deze tot getuige aanriep.
"Ze gaan tusschen den wal en ons," merkte Elias ongerust op. En hij wijzigde langzamerhand de koers van zijn bangka, roeiend in de richting van Binangonan. Tot zijn groote schrik bespeurde hij dat de falua ook van koers veranderde, terwijl een stem hem aanriep. Elias hield stil en dacht na. De oever was nog ver af, en weldra zouden ze in 't bereik van de geweren der falua zijn.
Zijn lang lichaam nam den vorm aan van een fijne taille, zijn geel gezicht scheen van een schoone blankheid en zelfs zijn huichelachtige grijns stond mij minder tegen. Dus nam ik zijn hand aan voor het oog van den hemel, dien hij als getuige aanriep van ons engagement. Wij gingen op reis en Coimbra zag weldra binnen hare muren een nieuw huishouden.
Een drom van Geesten zag, van uit het weemlend blaauw, Den Krijgsman, en zijn heir. Hun afkomst bleef hun dier, En, schoon men hen om laag met smokend offervier Onthaalde en aanriep als beheerschers der getijden En regelaars van 't lot, wier giften de aard verblijden, 't Belang der Reuzen ging het vaderhart te na.
Apotropaios, afwerende; bijnaam dien men iederen god gaf, wanneer men hem aanriep met de bede ramp of gevaar af te wenden. Apparitores. Onder dezen naam verstaat men de bezoldigde dienaren der rom. magistraten, als scribae, lictores, viatores, praecones en accensi. De eerstgenoemde vier soorten waren voortdurend in dienst van den staat; over de accensi z. accensus no. 1.
Ik wilde hen wreken, en ik deed het eenmaal; ik wilde dien bodem, bezaaid met de beenderen zijner telgen, gelukkig zien, en vroeg aan God den dood zijner beulen, maar hij aanhoorde mij niet. Moede van klagen, aanriep ik u door de tooverkracht van Katelijne, en wij vallen u te voet, mijn bevende gezellinne en ik, om u te bidden dit rampzalige land te verlossen.
Doch nu.... 't geween van den ontstelden knaap wekt haar; het kind dat ze van zich afstiet, trekt ze weder tot zich; neemt het in haar armen, sust en streelt het, en terwijl ze ten laatste den blik door het venster naar den hemel slaat, voelt zij zich gesterkt door den geest van Hem, dien ze daareven zoo klagend aanriep; en roept ze: "Franske! Franske! God zal ons niet verlaten!
Dit zag de kornel, die hem dadelijk aanriep en wenkte om naderbij te komen. "Wat is er van uw verlangen, sir?" vroeg de zwarte, zoodra hij dichterbij gekomen was. Ik ben niet hier voor de passagiers." Hij sprak zijn Engelsch zoogoed als een blanke. "Dat begrijp ik," antwoordde de kornel. "Ik wilde u louter vragen, of gij lust hebt om een glas brandy met ons te drinken."
Ik liet hen den glibberigen oever afdalen, door de modder plassen en halverwege bij de poort opklauteren, alvorens ik hen aanriep. »Werda!" riep ik op gedempten toon. »Vrienden," klonk het antwoord. Ik richtte mijn lantaarn en liet het sterke licht op hen vallen. »De eerste was een reusachtige Sikh met een zwarten baard die hem bijna tot aan zijn gordel reikte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek