Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Dan werd het een razend, boldrend, domp-dreunend gestuif, een reutlen de straat en de gracht af, een huilend gejoel en gerucht. Met wrekende sabels sloegen de agenten, rennend het volk na, stompend de vrouwen en kindren, borend de volte der brug door, opjagend de vluchtende, fluitende, schimpende slijpers. Saartje begon angstig te huilen. "Na huis toe la-we na huis gaan", snikte ze.
Dies roem ik God, zal van zijn Rijk gewagen, spijt aller schijndeugd, spot of hindernis, daar Hij der waereld doem zoo ligt leert dragen en zacht voor Liefde's kindren is. ............................................................. ............................................................. Altijd door moet ik weer denken de schoone gedachte, Als ik ga slapen en 's nachts en des morgens, des morgens, Als zij weer waarlijk in luister ontluikt uit den scheemer, eeuwig waarachtig.
In het stilwit plantsoen, waar de boomen scherp rezen, diepzwart van stam, de takken omhoog veerden als stalactieten in kalklicht, stoeiden luidschreeuwende kindren. Sneeuwballen ploften en braken, tolden met schimmigen zwaai, patsten dan week in berstende stuiving.
Als schaûwen grauw, Verjaagd door den dag van het hemelblauw, Smelten wij heen Als schuim der zeên Van de kindren van tijden zonder geween, Wijl de wiegezang luidt Van wind die ruischt uit, Stervend op 't hart van zijn eigen geluid. Wat donkre vormen zongen die wijs? De Uren die stierven, zwak en grijs, En zij droegen den buit Nog verzameld bijeen Uit de zege gestuit Door Een alleen.
En toen hij des nachts naar den Koningsburg terug keerde, vond hij de sneeuw rood van 't bloed van zijn hooge gemalin, en de vorstelijke kindren waren weggevoerd naar de vlakte, om daar als dienaren en vrienden der menschen op te groeien. Ja, nu beeft de grond, en de sneeuw trilt, die 't dak bedekt, nu breekt hij los, de groote beer, de oude vijand der kavaliers.
Alzoo werd nu Mudjekeewis Vader aller hemelwinden. 't West behield hij voor zich-zelven, De andren gaf hij aan zijn kindren, D' Oostenwind gaf hij aan Wabun, 't Zuid' gaf hij aan Shawondasee; En den Noordenwind, den ruwen Grimmigen Kabibonokka.
Angstig-timiede, hield ze zich vast aan den deurpost, den schuier onnoozel bewegend. Nooit kwam ze 't huis uit of 't was voor de kindren. Ze scheen eene ingeschapen moedertjes-toewijding te bezitten niet hechtend als andere meisjes aan 't loom-vadzig drentlen op Sjabbes.
"Waarom zouden deze menschen ons niet mogen hooren?" barstte ze uit, met harde, verbitterde stem sprekend. "Zijn wij dan beter dan zij? Heeft één van hen zooveel verdriet en ellende in de wereld gebracht dan wij? Zij zijn de kindren van 't bosch en den grooten weg; ieder haat hen. Laten zij 't hooren, hoe zonde en smart ook den heerscher over Ekeby vervolgt, den door allen beminden Gösta Berling.
De blijde kindren van dat schoone land hadden veel om trotsch op te wezen. Maar als zij hun grootheden noemden, dan vergaten ze nooit van Marianne Sinclaire te spreken. De roem van haar overwinningen ging door 't geheele land.
De Natuur voert zelf Krijg met haar eigen lieflijkheid en moordt Haar kindren als Medea. Neen maar, Heer, Kijk nog eens nader. Hier in dit damast Is 't altijd zomer, en geen winters tand Zal ooit dees bloemen knauwen. Iedere el Betaalde ik met een goudstuk. Goed rood goud, De vrucht van zuinge zorg. GUIDO: Brave Simone, Vermoei u niet. Ik ben meer dan voldaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek