United States or Curaçao ? Vote for the TOP Country of the Week !
Moar zei ze niet veul, Deine-Meu docht: "beter gezwêgen dan gekheid geproat." Lachte ze sinds joaren niet meer, ze had ook alles weg zien goan wat 'r lief was gewêst: voader en moeder en bruurs en zusters, en alleen 'en vierjoarig dernje dat ze noa zich nam, 'en bruurs kiend, was overgebleven.
Het meisje, verschrikt door deze uitbarsting, bad en smeekte dat Paul toch bedaren en spreken zou; maar Paul kón niet bedaren; alleen nog pakte hij Anneke met beide handen om den hals, drukte haar eenige teedere kussen op de wangen, waarlangs tranen biggelden, trok toen uit zijn buis een papier, waarop een afscheid aan Deine-Meu geschreven stond, stopte het Anneke in handen, en toen het meisje eenige oogenblikken later door het tranenfloers heen naar den vriend zag.... toen.... hemel! toen was hij er niet, en binnen niet, en boven niet.... en.... in den bongerd niet, en niemand had 'm gezien, en Kees de hond kwam met de stert tussen de been' 't erf op, en jenkte, krek, krek asof ie met geweld noar huus was gejoagd.
Teunis Dissel was gestorven, en Paul! o! hoe bonsde het hem van binnen, hoezeer verlangde hij aan Deine-Meu die laatste woorden van haar beleediger over te brengen; hoezeer wenschte hij nog eenmaal dat woord vergeving te doen hooren, en hoezeer wenschte hij.... haar:.... ja Anneke nog eens te zien, Anneke, die hij nu in drie dagen niet zag.
Al was Deine-Meu in d'r twee en zeventigste jaar, haar gezicht had ze nog best, en toen ze den kerl dus aanzag, kon ze een! "Is 't meugelik!" niet weerhouden, want, in den haveloozen man met de verglaasde oogen en den ruigen baard, had ze terstond Pauls vader, Teunis Dissel herkend. "Teunis! Teunis! is 't meugelik!" herhaalde de oude vrouw: "Gij hier.... is 't meugelik! is 't meugelik!!"
Dat had Deine-Meu gezien, en Deine-Meu was 'en mins dat meer gevuul in 't lief had dan de meisten van 't darp wiesten. Deine-Meu zei niet veul, en Deine-Meu lachte sinds jaren niet meer. Deine-Meu had, in d'r tied, mennig en een met de kous op den kop noar huus loate goan, en as ze nou van trouwen of trouwerij heurde, dan keek ze grommig. Da's woar.
"Grauwen zou....!" riep Teunis in woede, en hij keek zóó lillik, dat Deine-Meu noar den vuurlêpel zag..... Maar eensklaps nam zijn gelaat een andere plooi aan en, dichter op Deine toetredende, sprak hij zacht: "Deine, heur is, loa'k zin wa'k wil, wat kan 't schêlen! moar gij bint de mins die me helpen kunt.
"En 'k weet eiges soms niet woarom 't hart mien zoo sloan kan," hernam het meisje; "went Deine-Meu is wel krukkerig, moar arger is ze toch niet.... en gij....?" "Ikke....?" zei Paul. "Gij....!" herhaalde het meisje, maar hokte en drukte het voorschoot voor hare oogen. "Nou, Anneke, wat zou 'k dan....?" hernam Paul op een zoo zacht goedigen toon, dat Anneke geheel van streek raakte.
Bij de eerste verrassing van het onverwachte schouwspel wist het meisje zelf niet wat ze gelooven, en noch minder wat ze doen moest. "Deine-Meu! Paul!" riep ze eindelijk, doch terstond daarna ijlde ze op de oude vrouw toe, trok haar den doek uit den mond, en hare krachten inspannende, tilde zij haar op den stoel, en riep vervolgens weder: "Geurt! volk! help! help!!"
Pauls aanleg bij zijn goeden aard, dat erfdeel eener vroeg ontslapene moeder, gaven aan Deine-Meu de meeste voldoening van haar menschlievend bedrijf. Ze had Geurtje gekend, Geurtje die wel is mik was komme êten as heur voader de pacht van zien erfke brocht. Ze had Geurtje gekend as 'en goeje dern.
"Bang! neen nog ens; iens-geheel niet!" En toen ze weer veurop noast 'm zat, toen keek ze wel ielkreis op 't spoor, of 'r weer wat lei; en as de peerds de ooren spitsten, dan had ze Paul wel weer ien den erm willen kniepen, moar, ze hiew zich best; en toen ze goed en wel met de vracht in de schuur stonden, en Paul fluusterde wat ie nou kreeg? toen zag Anneke rond of Deine-Meu 't ook zag, of Geurt, of één van d'anderen; maar niemand ziende, stak ze heur mollige snuutje veuruut, en Paul kwam dichterbij, en kreeg 'er één, en nam 'er nog twee... dat was drie!
Woord Van De Dag