United States or Singapore ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zie Anneke legt het kind weer in 't kribje, en nadat ze de breikous heeft genomen, zet ze zich in 't schemeruurke bij de vuurplaat; en Paul zet zich naast haar, en hij vat zien lieve wiefke krek um 't lief as toen ie Anneke vast hiew toen Deine-Meu bungelde.
Was 't voorheen vroolijkheid op 't Uiversnest geweest, die vroolijkheid had voor een doodelijk iets plaats gemaakt, 't welk ieder vervulde. Deine-Meu was erg krukkerig. Halve dagen lag ze te bed, en met den notaris had ze alles krek afgedoan asof ze vuulde dat 't op eind liep.
Ze had domenei gesproken, en hum geroajen is noar Teunis te goan, um de kerl in 't goeje spoor te helpen, moar.... fluite! Teunis had krek zooveul noar de uiers gekeken as noar den domenei geluusterd, en, binnen acht dagen was ie vort gewêst en, Deine-Meu zei al hoe 't voorders liep.
Paul, die te vergeefs op de vraag: of die doar wegree ook sloan kos, een antwoord wachtte, streek zich over den zwarten krullebol, en wilde eindelijk weer iets zeggen, toen 't meisje, zeker aan 't schoolgaan denkende, blijkbaar verlegen en met neergeslagen oogjes vroeg: "Blief ie bij Deine-Meu, en goa'j dan ook school?"
Hare ouders waren bij den goeden God, zooals Deine-Meu zeide, in den hemel, en ofschoon Anneke nog niet recht begreep, hoe ze doar boven gekomme woaren, umdat 'r toch geen gat in de lucht was, zoo geloofde ze wel wat men haar zeide, maar bleef nog altijd in 't onzekere, hoe 't dan meugelik was dat Deine-Meu, zoo dukkels as ze noar de kark goengen, op 't karkhof wees en zei: "Doar liggen ze."
Tot mijn groot leedwezen is het later bij herhaling gebleken, dat de heer A. Glaser een groot deel van zijn goeden naam in Duitschland aan een annexatie-geest heeft te danken die in zijn land, zonder twijfel, even slecht staat aangeschreven als in ons dierbaar Nederland. Slechts twee feiten ten bewijze: I. Die Pflegemutter von Adolf Glaser is een woordelijke vertaling van J. J. Cremers Deine-meu.
"He'k z'n lêven!" riep Deine-Meu. "En toen kerlje?" "Toen greinde 'k nog veul harder, en liep wa'k loopen kos, umda'k iel'k'reis docht, da'k voader heurde. In 't lest kwiem 't gevoar achter mien oan; 't goeng langs mien heer, en, toen zie 'k 'r achter opgekropen, en 'k docht da'k dood was gegoan; moar nou.... nou kan ie me toch niet kriegen.... is 't wel....?"
Ielken oavond krie'k woames, en as voader, zoo as Bart van noast ons zeit bezopen is, dan sleet ie nog harder, en as 'k dan mot greinen, of 'en hout griep en weerum sloai, dan wordt voader nog vuulder als vuul; en nou...." "En nou....?" herhaalde Deine-Meu.
Mooie juffers en heeren met allerlei kleuren gingen hem voorbij; en in de winkels, waarop hij toevallig den blik sloeg, zag hij geglinster en prachtigs meer as meer; maar.... 't gezicht, dat hem uit vroegere dagen voor den geest zweefde, was hem heerlijker dan 't geen hij daar aanschouwde, en dat gezicht was 'en mooie zomeroavend, toen hij onder den eik met klein Anneke op den bungel zat, en Deine-Meu bungelde.
"Bij God! neen..... da's onwoar!" riep Anneke, terwijl haar schreien het spreken belemmerde. "Paul....! neen....! zeg dan.... dat 't niet is! Paul, hoe zou 't meugelik wêzen.... gij, die onderwêges nog van Deine-Meu as 't beste mins op de wereld hebt gesproken! Neen, neen, Paul het niks gedoan! As hie 't gedoan het, dan zie'k eiges schuldig. Paul!
Woord Van De Dag