United States or Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Terwijl Deine-Meu den volgenden morgen wel toegestopt op haar karretje gezeten, naar het naburig D. reed, ten einde Teunis te spreken, liet zij den kleinen Paul op het Uiversnest achter, en Anneke, de vierjarige meu zegster van Deine, stond met het vingertje in den mond toen de vrouw wegreed en het jongske, haar nawijzende vraagde, of zij Deine ook sloan kos?
"Oe voader?" zei Deine-Meu vragende; en op een knikken van het knaapje schudde zij het hoofd en zuchtte: "Teunis! Teunis!"
Dat Teunis zijn zoontje bedoelde, begreep Deine-Meu terstond, en 't was niet vreemd dat de goede vrouw 'en roar gevuul kreeg, en dat ze in de soes en de moalerij kwiem, totdat ze, na veul geproat en veul gehaspel, zei dat Teunis mergen 't oavend weerum most kommen, en dat ze hum dán zeggen zou, wát ze besloten had.
"Geurt!" riep de eigenares van 't Uiversnest haar bouwkneeht toe: "breng gij die stakkert is êfkes noar binnen, de jong het 't biester te kwoad." De jong had het wel te kwaad, want een geruimen tijd verliep er eer hij door warmte, een weldadige rust, benevens eenige versterking, in staat was, om op de vragen van zijn gastvrouw te antwoorden. "Woar kom ie van doan jungske?" vraagde Deine-Meu.
Wat er recht voorviel wist Pau! niet. Een geweldige stoot op de borst had hem alles doen drêjen en soeselen; maar, Anneke.... die weinige minuten later de keukenkamer binnentrad, kon een gil van ontzetting niet weerhouden, toen zij Deine-Meu met de handen gebonden en een prop in den mond bij de vuurplaat zag liggen, terwijl Paul, eenige schreden van haar af, doodsbleek tegen den kant van het geopende kabinet stond,
Dan lachte Deine-Meu en was dankbaar dat ze op haar leeftijd nog vreugde aan die kleinen mocht beleven; dat ze in Anneke-nicht zoo'n aardig dochterke had, en dat ze Paul, het verwaarloosde maar nog niet verdorven kind, had mogen redden uit de strikken van zonde en ellende, waarom Geurtje van uit den hoogen hemel ook dankbaar op haar zou neerzien.
Ze had 'm niet vergêten, umdat hij de eenige was gewêst, die 'r gevroagd had toen ze nog moar 'en afhankelikke dern was, en de anderen woaren gekommen toen ze boas van 't spul was; moar, minder naar Deine-Meu dan wel noar 't Uiversnest hadde gekeken. Da's ook woar! Ja, Deine-Meu had meer gevoel dan de meesten van het dorp meenden.
Moar had Deine-Meu, Hannes, en Teunes, en Êvert dan indertied ook met de kous op den kop noar huus late goan, ze had Miechel niet vergêten, die, toen zij achttien en hij negentien joar was, met dien fransoos Napoleon noar Rusland was getrokken, moar nooit was weerum gekommen.
Deine-Meu had meer gevoel dan de meeste menschen wisten, want, had de zoon zich voor den vader willen opofferen, zij had de aanklager van haar vijand niet willen worden, van den vijand, wiens kind zij liefhad.
Anneke....! Deine-Meu....! Nog ens, veur de leste keer noar 't Uiversnest, en dan.... vort.... of.... want immers de groote schande was nu uit den weg of.... en Paul bracht de hand aan 't hoofd en.... dikke tranen rolden hem over de wangen.
Woord Van De Dag