United States or South Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Weldra waren wij buiten de stad, bestegen onze paarden en reden naar Ségorbe, god Mercurius dankend voor een zoo gelukkige gebeurtenis. Van het besluit, dat don Alphonse en Gil Blas namen na dit avontuur. Volgens onze prijzenswaardige gewoonte, gingen wij den geheelen nacht door en bij het aanbreken van den dag waren wij bij een klein dorp, op twee mijlen van Ségorbe.
Na verloop van eenige minuuten, wende hy voor, dat men in weêrwil zyner beveelen hout gesneden had. Ik vernam dit, en vreezende dat hy eenig geweld mogt aanrechten, begaf ik my zachtkens naar zyne hangmat, en verzekerde hem, dat al het volk in diepen slaap was. Hy veinsde my niet te herkennen, en my by de hairen nemende, gaf hy een verschrikkelyken gil.
Hij heeft minder verstand dan Fabricius, maar legde zich uitsluitend op zijn betrekking toe en bekleedt nu bij ons twee posten, waarvan de minste hem ruimschoots in staat stelt te leven als een fatsoenlijk man, die een groot huishouden tot zijn last heeft." Gil Blas vervolgt zijn reis en komt gelukkig te Oviédo aan. In welken toestand hij zijn ouders vindt.
Chris, achteruitdeinzend naar 't open raam, 't raam met z'n geweld van brandalarm-klokkeslagen, snerpte 'n fel-fluitenden gil. Want de familie zoo inééns uit de lucht gevallen en mevrouw en de juffrouw met ouwe broeken van meneer an dat was nou is geen nachtmerrie, maar een alleronfatsoendelijkste werkelijkheid.
Vervolgens nam hij zelf het leeuwendeel, namelijk zes realen en gaf er mij twee, zeggende: "Hier Gil Blas, nu kunt ge vast beginnen een spaarcentje te overleggen. Bovendien kom ik dit met je overeen, dat ge het vierde deel krijgt van alles wat ge mij aanbrengt. Gij zult zoodoende in minder dan geen tijd rijk wezen, want als het Gode behaagt zullen er dit jaar veel zieken zijn."
En 't scherp en gierend strijdgeluid Galmt boven gil en jammer uit, Al valt er menig een. En dondert ook een raatlend heir Van keien langs de wallen nêer En morselt hoofd en leên; En storten krakend, splintrend daar De ladders op en door elkaâr, De klimmers onder een, Verplet, verbrijzeld of verwond Wie kan, verrijst weêr van den grond, Ten nieuwen storm gereed.
"Wat scheelt er aan Gil Blas," vroeg zij mij zeer verbaasd. "Wat zijt gij somber gestemd sedert ik even weggeweest ben." "Mijn prinses," antwoordde ik, "het is werkelijk niet zonder reden; uw manier van doen is wel wat al te luchthartig. Ik heb je zoo juist met eenige tooneelspelers gezien." "Och, arme jongen, ben je daar zoo bedroefd om.
En toen had hij gevraagd: »Zou je het nu goed vinden, wanneer wij je allemaal maar stil achteruit lieten loopen om je straks met een gil in de diepte te zien verdwijnen? Waarom wil je je niet omdraaien, Geertje? Je meent, dat het achter je zoo donker is, maar zie eens om, 't is alles licht.« »Je moet niet met den rug naar 't licht gaan staan«, zei de dominee, is 't niet Geertje?«
Doch opeens gaf Orleman een harde gil, zoodat Soliman van schrik zijn houweel op zijn kleine teen liet vallen en driemaal over zijn hoofd duikelde, waarbij hij telkens over zijn eigen baard struikelde. Toen hij wat van de schrik bekomen was, zei hij: "Maar wat is er dan toch Orleman. Wat heb je dan toch?"
De aartsbisschop krijgt een beroerte. Van de verlegenheid, waarin Gil Blas zich bevindt en op welke wijze hij er weer uitkomt. Don Fernand de Leyva maakte zich gereed, om Granada te verlaten; ik ging afscheid van hem nemen en bedankte hem opnieuw voor de mooie betrekking, die ik gekregen had. "Ik ben daar zeer tevreden," zei ik.
Woord Van De Dag