United States or Slovenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
En even verder horen we wat er gebeurde tijdens de tweede overval op de boerderij: "Elf mensen uit de kelder werden gepakt. Met de Bijbel in zijn handen bezwoer hij de politiemannen, dat zij de Joden niet mochten oppakken. 'Ze zijn Gods uitverkoren volk. 'je houdt je smoel of je gaat ook mee', schreeuwden ze. 'Ik ga mee, zei de oude Hannes en hij ging mee." . foto 22 Ds . C. Kapteyn Dzn.
Toen hij op de gang kwam, ontmoette hem Marieken Wienk, met een licht, want het was inmiddels donker geworden. Marieken, ons dienstmeisje, had bijna het licht laten vallen en wilde juist gaan schreeuwen, toen zij mijn' vader in de kleêren van Hannes herkende; hij trok haar echter schielijk in zijne kamer en zeide: "Hou je stil, Marieken, ge zijt immers een verstandig meisje!"
Intusschen riep ik hem eens op straat, toen hij voor mij uit dandineerde, aan met den modelkreet: »Amodjo! kameraod, gao je mee 'n joajempie hikken?« Tot mijn schrik en verrassing voerde hij snel en behendig het rechts-om-keert op onverbeterlijke wijze uit! »Hannes!« zoo kreet ik verheugd »Hannes, ge hebt hem te pakken!« »'k Hè d'r nog geen eene gepakt!« deed hij naïef, niet begrijpend.
Aanvankelijk namen wij vol enthousiasme onze schellinkiesplaatsen in, en brachten, als echte théater-habitué's een minuut of tien ongegeneerd zingend, spuwend en schreeuwend door. Wij gaven, zooals Hannes terecht opmerkte: »geen sjoege.« Toen het scherm opging, riepen wij allebei »ssssst«, en kropen toen op handen en voeten onder de banken door naar de nooduitgang.
Hij trok, bij het wegloopen, wat pijnlijk met zijn voet... Indien, voor dit misdrijf, de lange arm der gerechtigheid ons niet meer achterhalen zal, dan, Hannes, blijft ons slechts over onze excuses te maken voor de groote ondankbaarheid, die wij dien avond getoond hebben. Maar wat doe je al niet voor een bakkie koffie bij Merie...? De militaire groet.
In de gang ontmoetten wij een soort schildwacht, die ons aanhield. »Hé, hé, wat was dat?« Hannes, vol tegenwoordigheid van geest, verklaarde, »datte-me-naar de koffiezaal moste, omdatte-me dorst krege van 't klappe.« In de »koffie-zaal« was natuurlijk niemand, en de juffrouw in het buffet keek ons wantrouwig aan.
Met kloppend hart kropen wij op handen en voeten het buffet langs, de foyer uit, en de wandelgangen door. Ieder oogenblik vreesden wij een suppoost of ouvreuse te zullen ontmoeten; bij de tweede trap gleed Hannes uit, viel tegen mij aan, en sleepte mij mede in zijn val; met een doffen bons vielen wij in het portaal doch bleven muisstil liggen.
De oude schout kon geene andere huisvesting vinden dan in zijne eigene broek, Frederik zat heel deftig in den kerkjas van Frits, en mijn vader, die de kleinste was, moest zich met het korte buis van Hannes vergenoegen, 't geen de schout natuurlijk eerst niet toestond, en waar hij veel komplimenten over maakte.
Zij vragen 't nu aan Hannes, en de jongen heeft den kerel werkelijk gezien; hij is den weg naar Pinnow opgegaan. In Pinnow gaan zij bij den schoolmeester aan en vragen hem of hij geen Franschman gezien heeft.
Hij zeide tegen hem: "Je mag geen woord spreken," en Hannes antwoordde: "Natuurlijk niet." Wonderlijk-langzaam gaan de uren voorbij, wanneer ge wacht.
Woord Van De Dag