Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
"Enfin, zie wat je doen kunt, vrouw Plas," hoorde zij den dokter zeggen, als even later de spreekkamerdeur weer open ging. Een werkman, die aan de beurt was, kwam haastig langs gestapt; het knechtje liet hen de voordeur uit. "'k Zal er met je zusters over praten, Merie," zei de moeder alleen, toen zij den Singel afliepen naar de Buitenkant, waar hun Dijkje begon.
Hij had dan zelf een soort goedigen grinniklach, deed twee stappen op zij langs haar heen. "Dag Merie," zei hij. En zich nog eens omkeerend: "'t Was maar goed, dat jij toen dat briefie gevonden hadt.... 'k was anders nog langer in de luren geleid.. Je ben nog wel bedankt hoor!.... en zeg dat meteen maar an je zuster ook...." Toen ging hij door. Sprot je had een zucht van verluchting.
De lange middagen, en nu vaak de avonden ook, alleen samen thuis, bespraken de moeder en Marietje dit alles breedvoerig en met veel beklag; de moeder vond het een uitkomst, die steun van het kind; want Ant ging haar ontvallen, dat voelde ze wel. 't Was maar goed, zei ze eens, dat Merie nog bijtijds uit die jakkerderij van Jonkers was weggekomen. Maar daar kwam Sprotje hevig tegen op: Jakkerderij?
Neen, bij zulke feesten zinkt iedere kroegjool in het niet! Slechts éénen man heb ik gekend, die hoogere délices wist te savoureeren; dat was mijn vriend Hannes, de schipper. Hannes was een philosoof, en placht eene jonge dochter te beminnen die »Merie« heette, en waarop, volgens zijn zeggen, »een merakels lief koppi stond.«
Bij haar thuis was de dienst in aanzien gestegen; Merie had er zilver poetsen geleerd en tafeldekken, als in een deftige betrekking, en tweemaal kreeg ze een kwartje fooi van menschen, die er hadden koffiegedronken.... En toen kwam de winter, die één lange worsteling werd voor het kind.
Hannes en ik liepen naast elkander, en deelden niet in de algemeene opgewektheid. Met zijne ietwat loenzende oogen keek hij eerst naar den sergeant, en vervolgens fluisterde hij mij toe: »Nou ik me eige tòch gewasse heef, ken ik toch beter met Merie gaan, vanavond.« »Hé je geen senie in de kemedie?« informeerde ik.
Hij trok, bij het wegloopen, wat pijnlijk met zijn voet... Indien, voor dit misdrijf, de lange arm der gerechtigheid ons niet meer achterhalen zal, dan, Hannes, blijft ons slechts over onze excuses te maken voor de groote ondankbaarheid, die wij dien avond getoond hebben. Maar wat doe je al niet voor een bakkie koffie bij Merie...? De militaire groet.
Haar zorgelijke, inzichzelf gekeerde gezicht stond nog afgetrokkener en zorgelijker dan altijd en tusschen de als nog langer gezakte, vale onderwangen neep strak weg de verweerde verdrietmond. Zij zuchtte, en nog eens, diep en zwaar. Dien avond, in beraad met Ant Sien was uit en kwam pas na tienen thuis werd er besloten: dat Merie het toch nog 'ns probeeren zou, bij Hoogeboom....
Maar de moeder, verdrietig, en stug tegen Coba, kwam er tusschen: geen sprake van, dat Merie de eerste weken beter was; als de Juffrouw niet langer wachten kon, most de Juffrouw maar naar een ander meissie uitzien; haar kind was heelemaal afgewerkt; al die weken was ze bijna de deur niet uitgekommen, tot 's avonds laat had ze motten sjouwen, dat was geen dienen, dat was afjakkeren....
Toen vrouw Plas opvallend gehaast dan weg ging, knikte de Mevrouw, verschrikt en mistrouwig, haar een schril goeden avond toe. Nou, zei Ant den volgenden middag, die dienst, waar Merie nou kwam, dat most er een wezen van dertien in een dozijn en drie op den koop toe!.... Geen fabrieksmeid, of die had wel een nichie of een vriendin, die dáár weggeloopen was.... "Tja...." zuchtte de moeder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek