Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Hij keek minachtend en vreeselijk blasé op me neer: »Wat doe ik met al die flauwe onzin! Ik ken toch beter een bakkie koffie hale bij Merie?« Reeds eerder had hij mij toevertrouwd, dat hij gaarne lange avonden zwijgend doorbracht met Merie en koffie. Toen maakten wij samen uit, dat »de kemedie« »géén werk« was, en dat wij zouden probeeren te ontvluchten.
Mijn been was pijnlijk geschaafd, en op Hannes' zooeven nog gewasschen aangezicht waren vieze zwarte streepen. Ik weet niet meer, hoe wij er in geslaagd zijn een zijdeurtje te bereiken, dat niet bewaakt werd, maar, een oogenblik later, stonden wij in de frissche buitenlucht. »Nou« zeide Hannes, wien ik nu blijkbaar overbodig was »ajuus ik ga na Merie!«
"Merie het al twaalf stuivers en de volle kost gehad om te beginnen," zei vrouw Plas. "Dan zal ze 't in die dienst ook wel niet lang gemaakt hebben," beet de Mevrouw terug. "Een kind, dat je eerder elf dan veertien zou geven," zei ze nog beleedigd. Den sleutelbos, dien ze al dien tijd in de hand had gehad, lei ze met een kwade rinkeling neer, nam 'm met de andere hand weer op. "Is ze wel gezond?"
Ze zag toen, dat Sprotje zich niet verkleed had.... maar tegelijkertijd ontmoette haar blik den blik van Ant, die met een eigenaardige uitdrukking juist van het stil voor zich kijkende kind omhoog ging, en in hun beider oogen kwam iets welgevalligs, of ze elkaar beduiden wilden, dat Merie toch nog wel wat leek, zoo in 'r nette groote-menschenkleeren.
En dan maak 'k ze lekker ook, want dan schrijf ik d'r telkes bij, da'k an me nichie Merie mijn heele nalatenschap heb vermaakt, wat zullie nie wete dat mometeel niks as me dallesdekkertje is, die lange pool, die 'k nog van jou heb gehad, en me pijp, aggenebbiesj! "Die twee brieve in antwoord draag 'k altijd speciaal bij me; gaan mee in me graf.
"Nou....," zei het meisje op eens, verlegen, "'k mot naar huis, hoor!" "Weet je wat zoo mal is....?" kwam plotseling de jongen met een goedigen grinnik, en als buitengewoon vermaakt over iets potsierlijks, dat hem eensklaps opviel: "Sien is een mooie meid.... en jij ben heelemaal niet mooi, Merie.... God bewaar me, nee, je heb 'r niks van.... en toch lijken je op 'r...."
"Dag Merie," zei de jongen verwonderd, of hij haar nu pas zag. Zwijgend stonden zij tegenover elkaar op het smalle rood-klinkerstraatje, dat voorlangs de lange kazernemuur liep. "Chos!...." zei de jongen eindelijk, "dat ik jou daar nou tegen kom....;" hij keek nog al maar botverbaasd, of hij voor een onoplosbaar raadsel zijn hoofd was kwijt geraakt.
"Ja...." zei het kind, "de juffrouw vroeg, of u van avond niet eris even an zou kunne komme." Toen knikte de vrouw van voldaan te zijn, en Ant zei: "'t Hei je kranig gedaan, Merie!" "Sprotje, me dotje!" relde Sien; maar de moeder en Ant vonden, dat er nou volstrekt niet geplaagd behoefde te worden, en ze vroegen nog honderd dingen; er kwam geen eind aan.
"Merie wil het zelf....," zei ze een oogenblik later. "Mót ze vast werk hebben of mot ze het niet?" vroeg zij nog weer, als in 'n grooten onvree met zichzelf. Ant aarzelde even. "Ja, 't zal wel motten," zei die dan beslist, "en ze is er ook niet an getrouwd!" Toen zuchtte de vrouw nog eenmaal en trok in een berustende ontmoedigdheid de schouders op.
De vrouw zuchtte; zij staarde lang naar buiten. Zij voelde spijt, dat zij nog doorgezet had die week, en ze wist niet goed hoe ze 't rooien zou de volgende, met weer 'n opeter in huis, die niet inbracht.... Sien een paar centen als 't mooi was, Ant een kwartje misschien;.... Merie verdiende vijftien stuivers bij Hoogeboom.... Maar as 't most, dan most 't....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek