Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Emmaatje is schuw voor... personen die het kind niet lijken. Een tanige oude juffrouw, een oude man met een langen baard, die zich eveneens elke opoffering, als een groote pop, of een heerlijke doos chocolade getroosten om een beetje wederliefde bij de kleine te wekken. Voor wie haar bevalt, is Emma een aanhalig poezelig dotje.
Anneke durfde geen woord te spreken; zij begreep ook het rechte van die vraag met. Sloan dee de klok, altied as 't tied was van sloan; moar Deine, neen, dat had ze nooit gedoan. Deine had van de klok geleerd, dat slaan op tijd nuttig is, maar vóór den tijd verwarring brengt. 't Was bij Anneke nog geen tied gewêst. Een dotje was ze, dat kleine blonde aanvallige ding.
»Doraatje, als ik de Koningin goed begrijp, dan is H. M. het blijdst met dat lieve dotje in de wieg en daarna over alle arme menschjes en kindertjes, die van alles krijgen door de geboorte van haar lieverdje!« »Ik begrijp u niet, Mama.« »Vraag dan eens wat Jetje van mijn woorden verstaat,« zegt haar moeder.
Hij zat wat te frommelen met zijn zwarte vuilvingers aan het dotje van een rouwstrikje op zij van zijn pet, toen kwam hij overeind, eerst de eene arm, dan de andere. «Ik kan er anders wel teugen, ziet u, maar twintig borrels dat is toch te veul, wat zegt ú nou?" «Jij liever dan ik." «Wat?" schoot hij snoeverig uit, zich ferm en recht makend, «de broer van Jan drinkt er wel dertig." «Wie is Jan?"
't Was 'en dotje dat blonde dingske; keuvelen kon ze wanneer ze althans met hare moei alleen was dat 't zoo'n aard had, en de pop, die haar op de laatste kermis gekocht was, werd zóó trouw en moederlijk door het meisje verpleegd, dat menige moeder van 't dorp er een les aan had kunnen nemen.
Dan kwam vrouw Jansen aan, en Anneke hield de hand al bedelende voor haar op. "Nu," zei vrouw Jansen, "als 'k jullie dan een "groschen" geef, mogen we dan allemaal eens zien? Maar dan ook het liedje nog eens zingen!" Nu werd het een blij gejoel door elkaar. Het stoeltje werd neergezet en voorzichtig ging het sluierende gordijn de hoogte in. Het was een dotje van een kind.
"'k Ken al tot lui-ui, foei-oei," hernam het dotje met zekere zelfvoldoening, terwijl ze met het hoofdje knikte: "heur moar... spa a, slee ee, drie ie, ho o...." "Dat ken ikke niet," zei Paul, en hij zag Anneke aan, alsof ze een hokus pokus vertoond had.
Er hadden toch zooveel redenen bestaan om te vreezen, dat men den edelaardigen man weerhouden zou hebben. »Dus niet weggebleven, paatjelief!" riep de kleine Dy, terwijl zij in de handjes klapte. »Neen, neen! mijn dotje!" riep de gelukkige vader, terwijl hij het kleine meisje optilde en haar met kussen overdekte. »Neen, neen!... Ik had je beloofd om vóór het diner terug te zijn.
"Zacht wat! zacht wat! lief engeltje!" riep zij: "men gaat hier zoo niet uit zonder de toestemming des meesters. Ik ben bij u gekomen als waakster: en ik zal u bewaken, lief dotje! dat zal ik. En schreeuw maar niet, hartje! het zou u toch niet helpen, och heden neen!" In dit oogenblik werd de deur eensklaps van buiten geopend en Arkel trad binnen.
"Ja...." zei het kind, "de juffrouw vroeg, of u van avond niet eris even an zou kunne komme." Toen knikte de vrouw van voldaan te zijn, en Ant zei: "'t Hei je kranig gedaan, Merie!" "Sprotje, me dotje!" relde Sien; maar de moeder en Ant vonden, dat er nou volstrekt niet geplaagd behoefde te worden, en ze vroegen nog honderd dingen; er kwam geen eind aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek