United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wie gepakt is, is een weggeloopen slaaf, zei Triumfus. Heeft diè dan den moord gepleegd? Of de dief? vroeg, steeds zeer nieuwsgierig, Nilus. Triumfus was er niet zeker van. Ook hij en zijn makker waren eens, te zamen, na onbeslisten tweekamp, terwijl het publiek verdeeld was ten gunste van beiden de eene helft voor Triumfus, de andere voor Murrhinus door den Keizer begenadigd geworden.
Maar duizenden nog, in een verwarring, zagen naar de vreeslijke verrassing, die Domitianus bevolen had. De weggeloopen slaaf, die gedacht werd de moordenaar van Nigrina te zijn, werd voort gesleept door werkelijke beulen.
Als je op een blok hout de rivier kondt oversteken voor je lijkdienst, had je ook wel eens kunnen komen overvaren om mij te verstaan te geven, dat je niet dood, doch alleen weggeloopen waart." "Ja, waarom heb je dat niet gedaan?" zeide Marie. "Ik geloof zeker, dat, als je er aan gedacht hadt, je wel even hier zoudt gekomen zijn."
Daar Elinor zeker wist, dat zij Charlotte over een paar minuten zou zien, zonder zoo onbescheiden te zijn, waagde zij het, zich te verontschuldigen. "Waar is Marianne? Weggeloopen omdat ze ons zag aan komen? De piano staat open, zie ik." "Ik geloof, dat zij is gaan wandelen."
"Wel, 't is moeder!" riep hij uit. De koetsier en ook de andere bedienden begonnen ongeloovig te lachen, maar de politie-agent, die de leiding van de expeditie had, gaf het kind een ernstige berisping over zijn ongepaste aardigheid. Hoe kon hij zulken zottepraat uitslaan, sprak de man; was 't al niet erg genoeg, dat hij zoo maar met een wildvreemde vrouw van 't minste allooi was weggeloopen?
Zij werd gevolgd door een Fransche bonne, met een paar brutale zwarte oogen, die, zoodra zij zich in de deur vertoonde, haar handen omhoog sloeg, met den uitroep: "Mon Dieu!" "Ik dacht het wel," zeide Lady Honoria, de bonne in het Fransch toesprekende. "Daar is zij," en zij wees met haar parasol naar de weggeloopen Effie.
De paarden hebben zich losgerukt! Dat hielp, zij bleven staan. Zij wilden hun voortreffelijke paarden niet in den steek laten. Bindt ze dan weer vast! riep Sandar terug. Maar ze zijn weggeloopen! Hel en duivel, waarheen dan? Weet ik het, vraag het ze zelf! O jou domkop! Zij renden terug. In hun plaats had ik zulk een haast niet gemaakt, maar mij toch van het paard meester gemaakt.
"Eén woord van uw mond en ik kan vrucht van mijn nasporingen verwachten. Weigert gij mijn verzoek, dan stoot ik overal het hoofd." "Gij zoudt dus verlangen, dat ik, om een weggeloopen deerne, mijn voornemen verzaakte en de vermomming afleidde, die ik zoo moeizaam bewaard heb?" "Gij zult die toch niet lang meer kunnen bewaren; men is op het dorp reeds nieuwsgierig.
"Waarom is hij van den beuk weggeloopen om naar den pijnboom te gaan?" "Dat heb ik hem willen vragen; maar hij stoof mij zoo gejaagd voorbij, dat ik er den tijd niet toe had. Als hij komt, zal hij het u misschien zelf wel zeggen." "Waarom hebt gij eerst koers gezet op den pijnboom aan?" "Omdat ik het voor een denneboom hield.
Maar de dieven waren van schrik een eind weggeloopen; na een poosje vatten zij weer moed en kwamen terug, zij meenden, dat het baasje hen een beetje plagen wou, en ze fluisterden naar binnen: »Kom maak nu geen gekheid, en geef gauw wat aan.« En Duimpje schreeuwde zoo hard als hij kon: »Ik zal je alles geven, steek je handen maar naar binnen.«