United States or Eswatini ? Vote for the TOP Country of the Week !
James Gazette, als ge 't lezen wilt." "Goede Hemel, Geoffrey! Hoe kunt ge verwachten dat ik al dat gezeur zal lezen terwijl ik mij kleed?" "Dat verwacht ik ook niet van u, Honoria, alleen, zooals ik zeg, heb ik de zaak gewonnen en nu zal ik werk in overvloed krijgen." "Zoo? Dat hoor ik met genoegen. Misschien kunnen we dan wel van die nare eerste verdieping afgaan. Zie je wel, Anne!
Men zegt dat hij, op Gladstone en Lord Randolph na, de beste in het Lagerhuis is." "Lady Honoria schijnt er niet te zijn," zeide een andere dame. "Ik zie haar niet." "Neen," hernam de eerste, "zij is een lieve vrouw, en zoo schoon! juist de vrouw voor een man van aanzien maar ik geloof niet dat zij veel belang stelt in politiek. Wat zijn haar diners uitgelezen!"
"Ga het haar, als 't u belieft, zeggen, Honoria," herhaalde haar echtgenoot. "O, ja, ik zal gaan," antwoordde zij. "Het zal mij eigenlijk ook niet spijten hier van daan te zijn; ik begin een gevoel te krijgen alsof ik zelve verdronken was," en zij zag naar de dampende doeken, en huiverde. "Adieu Geoffrey. 't Is een ontzaglijke verlichting voor mij te weten dat ge er goed afgekomen zijt.
Lady Honoria gevoelde zich ongelukkig; ja, als zij niet veel meer of minder voorname familie had bezeten, waar zij soms weken of maanden achtereen uit logeeren kon gaan, zou haar veranderd leven bijna niet om uit te houden voor haar geweest zijn. Maar, wat zonderling was, Geoffrey gevoelde zich gelukkiger dan hij sedert zijn huwelijk geweest was.
"Wees waar niet ongerust," zeide Geoffrey. "Het Lagerhuis houdt morgen geen zitting; ik zal haar wel oppassen. Tenzij Effie in dien tusschentijd sterft, zult ge zeker wel naar het bal kunnen gaan." "Sterven wat een zottepraat! De dokter zegt immers, dat het een heel lichte aanval is. Waarom zou zij sterven?" "Ik hoop dat er geen vrees voor is, Honoria. Maar zij moet goed verzorgd worden.
Hoe kondet gij denken dat ik ooit zulk een aanbod om mijnentwil zou aannemen, daar het uw loopbaan bedorven zou hebben? Maar eerst zal ik u alles mededeelen wat hier gebeurd is." "Hierbij," luidde de brief verder, "sluit ik den brief van uw vrouw aan mij in. En ik wil er de verklaring bijvoegen, dat ik geen woord tegen Lady Honoria of haar brief heb aan te voeren.
"Wat hebt ge mijnheer Dunstan toch gezegd, dat hij zoo spoedig heengegaan is?" vroeg Lady Honoria. "Wat ik hem gezegd heb? och, dat weet ik niet. Hij bood mij een paar geweren aan, en toen heb ik gezegd dat ik geen geschenken van mijn bekenden aannam. Waarlijk, Honoria, ik laat u in uw leefwijze geheel vrij, maar ik begrijp niet hoe ge met zoo iemand als dien mijnheer Dunstan kunt omgaan."
Niet voordat zij sprak, begreep zijn verdoofd brein dat hij zijn vrouw zag. "Wat ben ik blij dat ge weer beter zijt. Ge hebt me doodelijk verschrikt. Ik dacht dat ge verdronken waart." "Dank u, Honoria," zeide hij, met een flauwe stem, en meteen kermde hij, door een nieuwe vlaag van hevige benauwdheid aangetast. "Ik hoop dat niemand Effie er iets van gezegd heeft," zeide Geoffrey een poos daarna.
Koel en afgemeten was zij altijd; niemand kon zeggen dat Lady Honoria ooit de perken der striktste welvoeglijkheid overschreed; maar Geoffrey schreef dit toe aan een zachte en gepaste zedigheid, die mettertijd wel zou veranderen. Zij veinsde ook een onschuldige onbekendheid met zoo iets prozaïsch als geldzaken, die hem zoowel misleidde als bekoorde.
Zij werd gevolgd door een Fransche bonne, met een paar brutale zwarte oogen, die, zoodra zij zich in de deur vertoonde, haar handen omhoog sloeg, met den uitroep: "Mon Dieu!" "Ik dacht het wel," zeide Lady Honoria, de bonne in het Fransch toesprekende. "Daar is zij," en zij wees met haar parasol naar de weggeloopen Effie.
Woord Van De Dag